در عالم عشق تو کفر است و نه اسلام

در عالم عشق تو کفر است و نه اسلام		عشاق تو فارغ ز پرستیدن اصنام
آن جا که جمال تو نه تغییر و نه تبدیل		وان جا که وجود تو نه آغاز و نه انجام
در مژده گذر کن که دمی در بدنش روح		بر زنده نظر کن که بری از دلش آرام
سرمایه آمالی و بخشنده‌ی احوال		دیباچه‌ی ارواحی و شیرازه‌ی اجسام
هم قبله‌ی عشاقی و هم کعبه‌ی مشتاق		هم شورش آفاقی و هم فتنه‌ی ایام
دل های مجرد همه در چنبر آن زلف		مرغان بهشتی همه در حلقه‌ی آن دام
یک میکده می‌خوردم از آن لعل می‌آلود		یک باغچه گل چیدم از آن عارض گلفام
ما را نه غم طعن و نه اندیشه‌ی ناموس		مستان تو آسوده هم از ننگ و هم از نام
تا زیب بناگوش تو شد طره‌ی مشکین		هرگز خبرم نیست نه از صبح و نه از شام
هیچ از لب و چشم تو قناعت نتوان کرد		یارب چه نهادند در این شکر و بادام
بگذار ببوسد لب نوش تو فروغی		زان پیش که جان را بنهد بر سر این کار