اپیدمیولوژی و اتیولوژی

اپيدميولوژى و اتيولوژى برخى تخمين مى‌زنند که ۵-۴ درصد از بزرگسالان و تا ۱۰% از کودکان حملات آسم را تجربه مى‌کنند. اختلال اساسى پاسخ‌دهى بيش از حد راه هوائى به تحريکات اختصاصى و غير اختصاصى است. تمام بيماران دچار افزايش انقباض برونش‌ها در پاسخ به استنشاق متاکولين (Methacholine) يا هيستامين (عوامل تنگ‌کنندهٔ غير اختصاصى برونش) مى‌باشند. برخى بيماران ممکن است تحت عنوان آسم آلرژيک طبقه‌بندى شوند. اين بيماران تشديد علائم آسم را در برخورد با گرده‌هاى گياهان يا ساير مواد آلرژى‌زا تجربه مى‌کنند. اين افراد به‌طور مشخص سابقهٔ شخصى و / يا خانوادگى ساير بيمارى‌هاى آلرژيک، از قبيل رينيت، کهير و اگزما را دارند. آزمون‌هاى پوستى نسب به مواد آلرژى‌زا مثبت است، ممکن است IgE سرم بالا باشد. مطالعات تحريک‌کنندهٔ برونش ممکن است نشان‌دهندهٔ پاسخ‌هاى مثبت نسبت به استنشاق مواد آلرژى‌زاى اختصاصى باشد.

تعداد قابل توجهى از بيماران آسمى از نظر سابقه آلرژى منفى هستند و نسبت به آزمون‌هاى پوستى يا تحريک‌کنندهٔ برونش با مواد آلرژى‌زاى اختصاصى واکنش نشان نمى‌دهند. بسيارى از اين بيماران به‌دنبال URI دچار اسپاسم برونش مى‌شوند. گفته مى‌شود که اين بيماران آسم ايديوسنکراتيک (Idiosyncratic Asthma) دارند.

برخى بيماران در هنگام ورزش يا برخورد با هواى سرد يا محرک‌هاى شغلى دچار تشديد علائم مى‌شوند. بسيارى از اين بيماران نيز به‌دنبال URI ويروسى يا در پاسخ به استرس هيجانى دچار افزايش خس‌خس (Wheezing) مى‌گردند.