در مرثیه‌ی فلکی شروانی

عطسه‌ی سحر حلال من فلکی بود		بود به ده فن ز راز نه فلک آگاه
زود فرو شد که عطسه دیر نماند		آه که کم عمر بود عطسه‌ی من آه
جانش یکی عطسه داد و جسم بپرداخت		هم ملک الموت گفت یرحمک الله