تو گر دوست داری مرا ور نداری

تو گر دوست داری مرا ور نداری		منم همچنان بر سر دوستداری
به هر دست خواهی برون آی با من		ز تو دست‌برد و ز من بردباری
چه دارم ز عشق تو عمری گذشته		نیاری بدین خاصیت روزگاری
چو گویم که خوارم ز عشق تو گویی		هم از مادر عشق زادست خواری
من از کار تو دست باری بشستم		زهی پایداری زهی دست کاری
تو داری سر آن که در کار خویشم		ز پای اندر آری و سر درنیاری
دل آنجا نهادم که عهدی بکردی		به پای وفا بر کدام استواری
همان به که با خوی تو دل نبندم		که الحق چنین خوب خویی نداری