|
|
|
| وقتى نوزاد بزرگ مى‌شود و از مرحله طفل بودن مى‌گذرد، نيازهاى او تغيير مى‌کند، ذهن او کامل‌تر مى‌شود و احساس درباره خود او رشد مى‌کند. بچه‌ها بايد بدانند که در زندگى با محدوديت‌هائى روبه‌رو هستند. اگر پدر و مادر هر خواسته کودک تسليم شوند، کودک هرگز نمى‌آموزد که با ناراحتى‌ها و مشکلات زندگى روبه‌رو شود و هرگز متوجه نمى‌شود که ديگران هم حق و حقوقى دارند. کودکانى که لوس و متوقع بزرگ شوند نمى‌توانند به سادگى خود را با نظم و انضباط تطبيق دهند و اين يعنى آنکه در زندگى خود با ديگران مشکل پيدا کنند. اين شرايط مى‌تواند منجر به عزلت‌طلبى و اندوه کودک شود و همين موضوع مى‌تواند ميزان مکيدن انگشت را افزايش دهد. کودکانى با اين شرايط نمى‌توانند به راحتى مکيدن انگشت را ترک کنند زيرا با هيچ نظم و ترتيبى آشنا نشده‌اند.
|
|
|
|
| هر کودکى که به ساختار و نظم و ترتيب احتياج دارد. کودکى که روزهاى خود را جلوى تلويزيون مى‌گذراند، انگشت بيشترى مى‌مکد. بسيارى از کودکان به محض روشن شدن تلويزيون شروع به مکيدن انگشت مى‌کنند و در نتيجه کودک هر چه بيشتر جلوى تلويزيون بنشيند بيشتر انگشت مى‌مکد. چه بهتر که سربچه‌ها با فعاليت‌هاى ديگرى گرم شود. بچه‌ها مى‌توانند بازى کنند، بيرون از اتاق بدوند و يا حتى به پدر و مادر خود در انجام کارهاى منزل کمک کنند. اما اگر پدر و مادر بخواهند از تلويزيون براى سکوت کودک استفاده کنند بهتر است که جلوى کودک اسباب‌بازى‌هائى بريزند تا او ضمن تماشاى تلويزيون با اسباب‌بازى‌هاى خود بازى کند.
|
|
|
|
| هر مشکل ناشى از استرس فيزيک يا احساسى برميزان مکيدن انگشت مى‌افزايد. مشکل مى‌تواند به شکل سائيده شدن پوست روى زانو، منازغه با همبازى و يا حتى سرعت زياد زندگى تجلى کند. بسيارى از ما در مقايسه با اجداد خود با استرس بيشترى روبه‌رو هستيم، به همين دليل شما کودکانى که امروزه انگشت مى‌مکند در مقايسه با سال‌هاى قبل افزايش يافته است. زندگى در شرايطى که پدر و مادر هر دو بيرون از منزل کار مى‌کنند دشوار است و تازه، کارهاى منزل را هم بايد به آنها افزود. فعاليت‌هاى ورزشي، رقصيدن، ژيمناستيک و کلاس‌هاى فوق برنامه هم در کار است. فشار اين همه تعهد اغلب پدر و مادر را تحت فشار قرار مى‌دهد. برنامه کودک اگر از حدى بيشتر باشد او را تحت فشار قرار مى‌دهد و همه خانواده را ناراحت مى‌کند. بچه‌ها به فرصتى احتياج دارند تا کودک باشند و بازى کنند؛ بچه‌ها به اين احتياج دارند که با پدر و مادر خود اوقات پرکيفيتى را بگذارنند. لازم است که پدر و مادر گه‌گاه مکثى بکنند و به برنامه‌هاى فرزند خود دقيق شوند. اگر به اين نتيجه رسيدند که سر آنها را بيش از اندازه شلوغ کرده‌اند بايد در اين برنامه‌ها تجديدنظر کنند.
|
|
| بسيارى از والدين مى‌خواهند به هر قيمت که شده فرزندان خود را در مسير موفقيت به حرکت درآورند. بسيارى از بچه‌ها تحت‌تأثير اين رفتار والدين خود سعى دارند که به اوج موفقيت برسند. ممکن است تحت‌تأثير اين روش پدر و مادر از قبول هر برنامه و اقدام جديدى سرباز زند. چه بهتر که درباره توانمندى‌هاى فرزندان خود تأمل بيشترى بکنيد. البته کاملاً طبيعى است که پدر و مادر نتوانند زندگى عارى از هرگونه استرسى را براى فرزندان خود تدارک ببينند. اما پدر و مادر مى‌توانند به فرزند خود اين احساس را بدهند که در خانه امن و سالمى زندگى مى‌کنند و بدون توجه به استعدادها و توانمندى‌هاى آنها مورد مهر و عشق قرار مى‌گيرند و پذيرفته مى‌شوند.
|
|
|
|
| ميليون‌ها کودک در مهدها، کودکستان‌ها و مؤسساتى که از بچه‌ها نگهدارى مى‌کنند، زندگى مى‌کنند. در اين شرايط کنترل کردن مکيدن انگشت مى‌تواند کار دشوارى باشد. اگر قرار است کودک خود را در يکى از اين سازمان‌ها و نهادها قرار دهيد، بهتر اين است که از ساير والدين درباره اين مهدها و شرايط آنها سؤال کنيد و يا در ساعات کارى آنها، سرزده به اين نهادها مراحعه نمائيد. آيا بچه‌هائى را که در آنجا مى‌بينيد راضى و خشنود هستند؟ آيا سرگرم هستند؟ توجه داشته باشيد اگر بچه‌ها سرگرم باشند، کمتر امکان انگشت خوردن دارند. ببينيد آيا مربى کافى با توجه به تعداد بچه‌ها در آن مهد هست؟ يک مربى در ازاء هر سه يا چهار کودک. از آنها بپرسيد که براى آموزش‌هاى خلاقيت به فرزندان شما چه کار مى‌کنند؟ از آنها دربارهٔ ميزان تعويض شدن مربيان سؤال کنيد. توجه داشته باشيد که اگر جابه‌جائى مربيان زياد باشد، فرزند شما با مشکلاتى روبه‌رو خواهد شد.
|
|
|
|
| با توجه به نظرات پياژه مى‌دانيم که نبايد به بچه‌ها فشار بياوريم که بالاتر از حد توان خودکارى صورت دهند. بايد بگذاريم تا بچه‌ها با توجه به توان و امکانات خود حرکت کنند. زمان مناسب مداخله پدر و مادر در انگشت مکيدن کودک زمانى است که او به پنج سالگى مى‌رسد. بچه‌هاى پنج ساله معمولاً در سن و سالى هستند که مى‌توانند برخى از روابط علت و معلولى را درک کنند: اگر انگشت بمکم دندان‌هايم بيرون مى‌زنند. بچه‌ها در پنج سالگى مى‌فهمند ديگرانى هم هستند که براى خود نظراتى دارند. از آن گذشته بچه‌ها در اين سال از مفهوم گذشته و آينده آگاه مى‌شوند: اگر به مدت يک هفته انگشت نمکم جايزه مى‌گيرم. بچه‌ها در ۵ سالگى مى‌توانند تا حدودى خود را کنترل با انکار کنند. مسلماً به کودکان بزرگ‌تر از ۵ سال مى‌توانيد مشکل انگشت مکيدن آنها را اشاره کنيد. اما اگر فرزند شما هنوز به اين سن و سال نرسيده است در اين خصوص به او فشارى نياورده، از کاه، کوه نسازيد.
|
|
| وقتى نيازهاى بچه‌ها مرتفع مى‌شود، وقتى به خوبى تر و خشک مى‌شوند، وقتى با آنها بازى مى‌کنيد، وقتى به آنها خوب غذا مى‌دهيد بعيد است که براى مدتى طولانى انگشت بمکند. وقتى کودکان کم‌سال فعال باشند، وقتى زير فشار قرار نگيرند، وقتى به اندازه کافى تحريک شوند، بعيد است که عادت مکيدن انگشت در آنها تا سال‌هاى مدرسه امتداد يابد. البته به خاطر داشته باشيد که شادترين کودکان نوپا در مواقعى انگشت مى‌مکند و اين هرگز نبايد سبب نگرانى پدر و مادر شود. اگر بخواهيد کودک، مکيدن انگشت را در زمانى که هنوز آمادگى خوددارى از آن را ندارد ترک کند، بيش از آنکه به او کمک کنيد، به او لطمه مى‌زنيد.
|
