مشکلات تنفسی

در صورت‌ ايست تنفسي، مصدوم نياز به تنفس دهان به دهان براى بازگشت به حيات دارد. هنگامى‌که فرد ديگرى به‌دنبال آمبولانس رفته است شما بايد:

ـ گردن را به آرامى بلند کنيد و پشت‌ سر را به‌طور مورّب روى زمين قرار دهيد. صورت و گوش خود را به بينى و دهان مصدوم نزديک کنيد و يا به تنفس او توجه کنيد.

ـ اگر متوجه تنفس او نشديد، در حالى‌که با يک دست گردن را نگه داشته‌ايد با دست ديگر پره‌هاى بينى را به‌هم فشار دهيد. دهان خود را روى دهان مصدوم قرار دهيد و دو نفس سريع و کامل به او بدهيد.

ـ از داخل شدن هوا به ريه‌هاى مصدوم مطمئن شويد. خواهيد ديد که سينهٔ بيمار با نفس شما بالا و پائين مى‌رود. اگر سينه بالا و پائين نرفت، وضعيت مصدوم را بررسى کنيد و به انسداد راه هوائى توجه داشته باشيد. (به مبحث هوشيارى و بيهوشى مصدوم مراجعه کنيد)

ـ دوباره به تنفس مصدوم دقت کنيد و وجود نبض را در کنار گردن بررسى نمائيد.

ـ اگر نبض وجود دارد ولى تنفس موجود نيست يک تنفس کامل هر ۵ ثانيه يک بار بدهيد. (براى اطفال زير دو سال يک تنفس کوتاه هر ۳ ثانيه). بين تنفس‌ها دهان خود را از روى دهان مصدوم برداريد تا بتواند بازدم انجام دهد.

ـ اگر نبض و تنفس وجود نداشت عمليات احياء قلبى ريوى را در صورتى‌که براى آن آموزش ديده‌ايد، انجام دهيد.

ـ اگر بيمار نفس نکشد، بدون عمليات احياء قلبى ريوى مرگ يا آسيب دائمى مغزى ظرف ۴ تا ۶ دقيقه بروز مى‌کند.

الف ـ وقتى تنفس بيمار شديداً سخت يا متوقف مى‌شود. سرعت کليهٔ اجسام خارجى را از راه‌هاى دهان و بينى بيمار خارج کنيد و بيمار را در وضعيت خوابيده به پشت روى يک سطح سفت قرار دهيد.

ب ـ سر را به عقب متمايل کنيد به‌طورى که دهان و گردن بالا بيايد و راه‌هاى هوائى تا حدامکان باز شود.

ج ـ با يک دست پره‌هاى بينى را به‌هم فشار دهيد تا بسته شود و دست ديگر را زير گردن قرار دهيد. يک دم عميق انجام دهيد و سپس دهان خود را محکم روى دهان مصدوم بگذاريد و به شدت نفس خود را خالى کنيد.

د ـ هنگامى‌که قفسه سينهٔ مصدوم فراخ و باز شد گوش خود را نزديک دهان او ببريد و به صداى حرکت هوا گوش دهيد و به پائين رفتن قفسهٔ سينه توجه کنيد. اين عمل را چندين بار در دقيقه تکرار کنيد تا تنفس مصدوم برقرار گردد و يا مشخص شود که کار بيشترى نمى‌توان کرد.