به حسن عارض چون ماه و زیب چهره‌ی‌چون خور

به حسن عارض چون ماه و زیب چهره‌ی‌چون خور		ببردی از بر من دل، بخوردی از دل من بر
ز رشک طلعت خوبت بریزد اختر گردون		ز اشک چشمه‌ی چشمم بمیرد آتش اختر
به صید عاشق بیدل گشاده زلف تو چنگل		به صید بیدل مسکین کشیده چشم تو خنجر
شکنج سنبل پست تو گنج صورت و معنی		فریب نرگس مست تو زیب جامه و زیور
ز جام حقه‌ی لعلت گشوده چشمه‌ی حیوان		ز دام حلقه‌ی زلفت دمیده نکهت عنبر
نهاده نرگس شنگت تراز کسوت شوخی		گشاده پسته‌ی تنگت کساد کیسه‌ی شکر
ز رنگ پنجه‌ی نازک نموده دست تو گل رخ		بر آب چهره‌ی رنگین نهاده حسن تو دلبر:
بیاض ساعد سیمین به خون این دل خسته		سواد طره‌ی مشکین به قتل این تن لاغر
به عیب من مکن آهنگ و جیب و دامن من بین:		چو روی اوحدی از غم به خون دیده و دل تر