جانا ز غم عشق تو من زارم من زار

جانا ز غم عشق تو من زارم من زار		از توده‌ی سیسنبر در بارم در بار
هر چند که بیزار شدم من ز جفاهات		زین مایه‌ی بیزاری بیزارم بیزار
تا در کف اندوه بماندست دل من		زین محنت و اندوه بر آزارم آزار
از بهر رضای دل تو از دل و از جان		ای دوست به جان تو که آوارم آوار
ای روی تو چون روز و دو زلفین تو چون شب		پیوسته شب از عشق تو بیدارم بیدار
ای نقطه‌ی خوبی و نکویی به همه وقت		گردنده‌ی عشق تو چو پرگارم پرگار
پیکار نیم از غمت ای ماه شب و روز		بر درگه سودای تو بر کارم بر کار
در کعبه‌ی تیمار اگر چند مقیمم		ای یار چنان دان که به خمارم خمار
از عشوه‌ی عشق تو اگر مست شدم مست		از خوردن اندوه تو هشیارم هشیار
از هجر تو نزدیک سنایی چو رخ تو		اندر چمن عشق به گلزارم گلزار