| بازى‌هاى استان همدان عبارتند از:آبجى گلبهار، آقا سلام، اتلماقويش، الک زنبه، اينچيله بادام قاجده بيردام، بازى قلاغه، ترکه‌بازي، تنوره تنوره، دُرنه، دستمال گوتورده، دوز، زو، شاتى‌شوتي، صيد و حصار، قاپ‌بازي، قِدبازي، کمربازي، کوف‌بازي، گوشله (کوزه)، گوى‌بازي، لنگه، مورچه‌داره، يک قل دوقل و ...
|
|
|
|
|
|
| دو تن از بازيکنان مقابل هم روى زمين مى‌نشينند و يکى از پاهاى خود را به‌طرف هم دراز مى‌کنند به طورى‌که کف پاى آنها به‌هم بچسبد و پنجهٔ پاهاى آنها به‌طرف بالا باشد. بازيکنان ديگر از روى آن مى‌پرند. پس از هر پرش چيزى بر ارتفاع پاها اضافه مى‌شود. نوبت بعد پاى ديگر خود را روى پاى قبلى مى‌گذارند. بعد پنجهٔ يک دست، سپس پنجهٔ دست ديگر به‌همين ترتيب، طبعاً هرچه بر ارتفاع اضافه مى‌شود پريدن از روى آن دشوارتر مى‌شود. بعد از چند نوبت براى افزودن بر ارتفاع از نيروهاى کمکى استفاده مى‌کنند. هرکس در هنگام پريدن پايش به مانع اصابت کند، سوخته است و از باى کنار مى‌رود و برنده کسى است که بدون خطا از روى تمام موانع بپرد.
|
|
| دُرنه (روستاهاى اطراف نهاوند)
|
|
| دايره‌اى به قطر ۴-۵ متر مى‌کشند و چهارنفر روى خط مى‌ايستند و چهار شلاق را زير پاى خود روى محيط دايره قرار مى‌دهند. بازيکنان گروه ديگر سعى مى‌کنند به اين گروه حمله کنند و شلاق را از زير پاى آنها بيرون بکشند و دُرنه کنند يعنى با کمربند به آنها حمله کنند که اگر موفق شوند افراد گروه داخل دايره پس از کتک خوردن با شلاق بيرون مى‌آيند و جاى خود را با گروه ديگر عوض مى‌کنند.
|
|
|
|
| بازيکنان به دو گروه مساوى تقسيم مى‌شوند و زمين بازى را که مستطيل شکل است به دو بخش تقسيم مى‌کنند که هر بخش متعلق به يک گروه خواهد بود. به قيد قرعه يک گروه بازى را آغاز مى‌کند. يکى از افراد اين گروه بايد به زمين گروه رقيب وارد شود و در حالى‌که با يک نفس زو مى‌کشد سعى کند افراد گروه مقابل را بزند و به زمين خود برگردد، بدون آنکه نفس تازه کند. اگر قبل از برگشتن به زمين خود نفس آن تمام شد يا توسط بازيکنان گروه رقيب دستگير شد سوخته است. ولى اگر توانست کسى را بزند و برگردد آن بازيکن مى‌سوزد و از بازى کنار مى‌رود. اين بازى تا سوختن بازيکنان يک گروه ادامه پيدا مى‌کند. هر گروه که امتياز بيشترى کسب کند برنده است.
|
|
|
|
| بازيکنان پول را به ديوار (سنگى يا آجري) مى‌زنند و رها مى‌کنند. هرکس بتواند با اين طريق و استادى خاص، پول خود را به اندازهٔ 'يک وجب يا چارانگى يا شستى ' نزديک پول ديگران بى‌اندازد، نسبت به اندازه‌ها مقدارى پول برنده مى‌شود.
|
