مات خود را صنما مات مکن

مات خود را صنما مات مکن		بجز از لطف و مراعات مکن
خرده و بی‌ادبی‌ها که برفت		عفو کن هیچ مکافات مکن
وقت رحم است بکن کینه مکش		بنده را طعمه آفات مکن
به سر تو که جدایی مندیش		جز که پیوند و ملاقات مکن
خاک خود را به زمین برمگذار		منزلش جز به سماوات مکن
اولش جز به سوی خویش مکش		آخرش جز که سعادات مکن
آنچ خو کرد ز لطفت برسان		ترک تیمار و جرایات مکن
بنده اهل خرابات توایم		پشت ما را به خرابات مکن
ما که باشیم که گوییم مکن		چونک گفتیم ممارات مکن