آثار، بقایا و تمدن‌های باستانی در ایران

ايران از نظر جغرافيائى و نيز از جهت سير فعاليت‌هاى باستان‌شناسى وضعيت ويژه‌اى دارد. ايران از نظر جغرافيائى در انتهاى هلال حاصلخيز خاورميانه که مهد و گهوارهٔ تمدن‌هاى دنياى باستان بوده، قرار گرفته است و از نظر فعاليت‌هاى باستان‌شناسى در چند قرن گذشته سهم کمترى نسبت به سرزمين‌هائى مانند مصر و آسياى صغير و بين‌النهرين و مناطق سواحل شرقى درياى مديترانه دارا است.

آثار و مدارک به‌دست آمده نشان مى‌دهد که اين منطقه از دوران‌هائى بس قديم مورد سکونت بشر اوليه بوده است. آثار و ادوات سنگى به‌دست آمده بيانگر زندگانى دوران جمع‌آورى و غذا و حجر قديم است. کاوش و بررسى در غارها، تپه‌ها و بقاياى باستانى حاکى است که از دوران حجر قديم به‌طور متوالى اجتماعات بشرى در ايران وجود داشته است. تقريباً موازى و همزمان با کشورهاى همجوار، اين قبيل اجتماعات، دوران‌هاى باستانى و اوليه را پشت سر گذاشته و وارد دوران آغاز کشاورزى و استقرار در دهکده‌ها و شهرنشينى شده‌اند.