در دل من پرده‌ی نو می‌زنی

در دل من پرده‌ی نو می‌زنی		ای دل و ای دیده و ای روشنی
پرده توی وز پس پرده توی		هر نفسی شکل دگر می‌کنی
پرده چنان زن که بهر زخمه‌ی		پرده‌ی غفلت ز نظر برکنی
شب منم و خلوت و قندیل جان		خیره که تو آتشی یا روغنی
بی‌من و تو، هر دو توی، هر دو من		جان منی، آن منی، یا منی
نکته‌ی چون جان شنوم من ز چنگ		تنتن تنتن، که تو یعنی تنی
گر تنم و گر دلم و گر روان		شاد بدانم که توم می‌تنی
از تو چرا تازه نباشم؟! که تو		تازگی سرو و گل و سوسنی
از تو چرا نور نگیرم؟! که تو		تابش هر خانه و هر روزنی
از تو چرا زور نیابم؟! که تو		قوت هر صخره و هر آهنی