مگریز ز آتش که چنین خام بمانی

مگریز ز آتش که چنین خام بمانی		گر بجهی از این حلقه در آن دام بمانی
مگریز ز یاران تو چو باران و مکش سر		گر سر کشی سرگشته ایام بمانی
با دوست وفا کن که وفا وام الست است		ترسم که بمیری و در این وام بمانی
بگرفت تو را تاسه و حال تو چنان است		کز عجز تو در تاسه حمام بمانی
می‌ترسی از این سر که تو داری و از این خو		کان سر تو به رنجوری سرسام بمانی
با ما تو یکی کن سر زیرا سر وقت است		تا همچو سران شاد سرانجام بمانی