آمد آن خواجه سیماترش

آمد آن خواجه سیماترش		وان شکرش گشته چو سرکا ترش
با همگان روترش است ای عجب		یا که به بیرون خوش و با ما ترش
از کرم خواجه روا نیست این		با همه خوش با من تنها ترش
زین بگذشتیم دریغست و حیف		آن رخ خوش طلعت زیبا ترش
ای ز تو خندان شده هر جا حزین		وی ز تو شیرین شده هر جا ترش
شاد زمانی که نهان زیر لب		یار همی‌خندد و لالا ترش
گر ترشی این دم شرطی بنه		که نبود روی تو فردا ترش
بهر خدا قاعده نو منه		هیچ بود قاعده حلوا ترش
این ترشی در چه و زندان بود		دید کسی باغ و تماشا ترش
یوسف خوبان چو به زندان بماند		هیچ نگشت آن گل رعنا ترش
تا به سخن آمد دیوار و در		کز چه نه‌ای ای شه و مولا ترش
گفت اگر غرقه سرکا شوم		کی هلدم رحمت بالا ترش
می‌دهم عشق و ندیمی کند		غرقه شود در می و صهبا ترش
دست فشان روح رود مست تا		میمنه که نیست بدان جا ترش
بس کن و در شهد و شکر غوطه خور		کت نهلد فضل موفا ترش