بردار صراحیی ز خمار

بردار صراحیی ز خمار		بربند به روی خرقه زنار
با دردکشان دردپیشه		بنشین و دمی مباش هشیار
یا پیش هوا به سجده درشو		یا بند هوا ز پای بردار
تا چند نهان کنی به تلبیس		این دین مزورت ز اغیار
تا کی ز مذبذبین بوی تو		یک لحظه نخفته و نه بیدار
گر زن صفتی به کوی سر نه		ور مرد رهی درآی در کار
سر در نه و هرچه بایدت کن		گه کعبه مجوی و گاه خمار
چون سیر شدی ز هرزه کاری		آنگاه به دین درآی یکبار
گه آیی و گاه بازگردی		این نیست نشان مرد دین‌دار
چیزی که صلاح تو در آن است		بنیوش که با تو گفت عطار