شبست و شاهد و شمع و شراب و شیرینی

شبست و شاهد و شمع و شراب و شیرینی		غنیمتست چنین شب که دوستان بینی
به شرط آن که منت بنده وار در خدمت		بایستم تو خداوندوار بنشینی
میان ما و شما عهد در ازل رفته‌ست		هزار سال برآید همان نخستینی
چو صبرم از تو میسر نمی‌شود چه کنم		به خشم رفتم و بازآمدم به مسکینی
به حکم آن که مرا هیچ دوست چون تو به دست		نیاید و تو به از من هزار بگزینی
به رنگ و بوی بهار ای فقیر قانع باش		چو باغبان نگذارد که سیب و گل چینی
تفاوتی نکند گر ترش کنی ابرو		هزار تلخ بگویی هنوز شیرینی
لگام بر سر شیران کند صلابت عشق		چنان کشد که شتر را مهار دربینی
ز نیکبختی سعدیست پای بند غمت		زهی کبوتر مقبل که صید شاهینی
مرا شکیب نمی‌باشد ای مسلمانان		ز روی خوب لکم دینکم ولی دینی