پسا مدرنیسم

پاره‌اى از نظريه‌پردازان اجتماعى ادعا مى‌کنند که بشر در سال‌هاى پايانى سدهٔ بيستم وارد عصر يا دورهٔ اجتماعى از نظر کيفى متفاوتى شده است که مى‌توان آن را حالت 'پسا‌مدرنيسم' نام نهاد. ديگران، يعنى نويسندگانى که در زمينهٔ امور فرهنگى و سنت‌هاى فمينيستى کار مى‌کنند، در مورد واژهٔ پسا‌مدرنيسم به مجادله پرداخته‌اند و نظريات طرفداران پسامدرنيسم را به‌عنوان اينکه آنان روشنفکران منکر همه چيز هستند که به شيوه‌اى نادرست هنر را به‌عنوان زندگى معرفى کرده‌اند رد مى‌کنند. اين دسته از منتقدان استدلال مى‌کنند که اصطلاح 'مدرنيتهٔ سطح بالا' يا 'آخر سرمايه‌داري' به نحو بهترى موقعيت 'اوقات‌نوين' را توصيف مى‌کند (هبديج (Hebdige) ۱۹۸۸). با اين همه، بيشتر حوزه‌هاى روشنفکرى 'پسامدرنيسم' را به رسميت مى‌شناسند و ماهيت بنيادى دگرگونى‌هائى که هم اينک در تمام لايه‌هاى زندگى درحال وقوع است را تائيد مى‌نمايند. در حالى که اين دگرگونى‌ها غالباً مغاير يکديگر است و ريشه‌هائى عظيم در گذشته دارد، صاحب نظران استدلال مى‌کنند که نمودهائى از جامعهٔ 'پسامدرن' وجود دارد که با عصر 'مدرن‌' پيشين اختلافات زيادى دارد.