آیا اوقات فراغت می‌تواند جانشین کار شود؟

کار به شکل استخدام با دستمزد، منافع ملموس دريافت دستمزد را فراهم مى‌آورد و شرايط ديگر همبسته با کار را فراهم مى‌کند که به‌طور آشکار اوقات فراغت نمى‌تواند جايگزين آنها شود. همچنين کار منافع نامحسوس روانشناختى پراهميت ديگرى در بر دارد.

- به تعريف هويت شخص يارى مى‌رساند و اغلب باعث ايجاد شأن اجتماعى مى‌گردد.

- براى روز، هفته و سال زمانى ايجاد و اعمال مى‌کند.

- به‌طور معمول در خارج از محدودهٔ خانواده تماس‌هاى اجتماع، وابستگى‌هاى مشترک و تجارب گروهى پديد مى‌آورد.

- از طريق نقش شغلى شخص را با جامعهٔ خارج ارتباط مى‌دهد.

- مستلزم فعاليت است.

- از ديد اکثريت مردم کار فعاليتى جدى و اجبارى به‌شمار مى‌آيد.

اوقات فراغت با توجه به اشکال آشناى فعاليت‌ها ممکن است بتواند پاره‌اى از احتياجات روانى را که به‌علت نداشتن کار بى‌پاسخ مانده جبران نمايد. براى نمونه تفريح و کارهاى هنرى باعث تماس‌هاى اجتماعى مى‌شود، مستلزم فعاليت است و به ايجاد هويت قابل قبولى از خود کمک مى‌کند. همچنين اين فعاليت‌ها ممکن است تا اندازه‌اى باعث ساختار پيدا کردن روز شود. با اين همه مگر در معدود مواردى‌که افراد بيکار مى‌توانند به‌طور کامل به ارزش‌هاى خويش جهت مجددى بدهند، اين فعاليت‌ها جايگزين براى کار به‌شمار نمى‌آيد، زيرا هنوز هم مفاهيم غيرجدى و غيراجبارى بودن (حالت بازى داشتن) خود را حفظ کرده‌اند، يعنى مفاهيمى که هنوز اکثر افراد شاغل براى اين فعاليت‌ها قايل است. با وجود اين بازى کردن به‌طور جدى مگر در مورد معدودى از ورزش‌هاى حرفه‌اى و هنرها، حرفه‌ٔ مناسبى به‌شمار نمى‌آيد.

بدين ترتيب چرخه کامل مى‌شود، زيرا کيفياتى که باعث تفکيک کار از اوقات فراغت مى‌شود و به اوقات فراغت قدرت ارضاء انسان‌ها را مى‌بخشد، همان ويژگى‌هائى است که باعث مى‌شود براى کسانى که جوياى کار هستند، ولى به آن دسترسى ندارند، اوقات فراغت نتواند جاى کار را بگيرد. با وجود اين، ارزش‌ها همواره ايستا نيست و احتمالاً اين استباط که استخدام کامل به معناى سنتى خود از ديدگاه ساختارى با چيز ديگرى قابل تعويض نيست ممکن است در آينده تغيير يابد و موجب شود تعريف ديگرى از هر دو انگارش کار و اوقات فراغت ارائه گردد.