به چشم کرده‌ام ابروی ماه سیمایی

به چشم کرده‌ام ابروی ماه سیمایی		خیال سبزخطی نقش بسته‌ام جایی
امید هست که منشور عشقبازی من		از آن کمانچه ابرو رسد به طغرایی
سرم ز دست بشد چشم از انتظار بسوخت		در آرزوی سر و چشم مجلس آرایی
مکدر است دل آتش به خرقه خواهم زد		بیا ببین که که را می‌کند تماشایی
به روز واقعه تابوت ما ز سرو کنید		که می‌رویم به داغ بلندبالایی
زمام دل به کسی داده‌ام من درویش		که نیستش به کس از تاج و تخت پروایی
در آن مقام که خوبان ز غمزه تیغ زنند		عجب مدار سری اوفتاده در پایی
مرا که از رخ او ماه در شبستان است		کجا بود به فروغ ستاره پروایی
فراق و وصل چه باشد رضای دوست طلب		که حیف باشد از او غیر او تمنایی
درر ز شوق برآرند ماهیان به نثار		اگر سفینه حافظ رسد به دریایی