گذار به گلدهی (Transistion to flowering)

مريستم‌هاى شاخه بسته به طول روز و درجه‌حرارت و تأثير متقابل احتماعى آنها، توليد بافت برگ‌ساز يا گل‌ساز اوليه مى‌کند. در انواع داراى رشد نامحدود، در ابتدا برگ‌ها توليد مى‌شوند. در تعداد محدودى از گونه‌ها، يک جوانه ابتدا توليد برگ و بعد گل و دوباره برگ مى‌نمايد. در گياهان منوکارپيک (يک ساله) تغيير شکل جوانه از حالت رويشى (توليد برگ) به زايشى (توليد گل) در پايان دورهٔ توليد برگ رخ مى‌دهد. عقيده بر اين است که شروع گلدهى در اين گياهان به منزله پايان منابع انرژى است. در اين حالت گياه پس از گلدهى و ميوه‌دهى از بين مى‌رود. اين نوع رشد محدود مى‌باشد. از طرف ديگر در گياهان چندساله، تنها جزء کمى از انرژى به توليدمثل جنسى اختصاص يافته و رشد رويشى به‌طور نامحدود ادامه مى‌يابد که ممکن است به‌تنهائى يا همراه با گلدهى باشد. در بعضى گياهان چندساله مانند درختان، شاخه‌هاى قديمى به رشد خود ادامه مى‌دهند و در برخى ديگر، (مانند يونجه) که توليد برگ به‌وسيله گلدهى شاخه‌هاى مسن‌تر محدود مى‌شود، جوانه‌هاى جانبى که به مقدار کافى مواد غذائى دريافت کرده‌اند رشد رويشى مجدد را ادامه مى‌دهند. گياهان دوساله در سال اول رشد به‌صورت روزت (خفته) بوده و ساقه ندارند و در سال دوم ساقه‌ها و گل‌ها و ميوه‌هاى آنها مانند روش گياهان منوکارپيک توليد مى‌شوند.