عرق‌کردن

ـ چه وقت به پزشک مراجعه کنیم:

۱. عرق بلورهای رنگی روی پوست تشکیل می‌دهد یا تحرک پوستی ایجاد می‌کند.

۲. عرق‌کردن مانع انجام فعالیت‌های روزمره می‌شود.

۳. به‌طور مداوم یا مکرر تب، سرگیجه، یا نبض تند وجود دارد.

۴. عرق‌کردن به حدی است که لباس و کفش را خیس می‌کند یا از صورت می‌چکد، حتی وقتی هوای اتاق خنک است.

ـ عرق‌کردن نشانه چیست:

همه ما عرق می‌کنیم، ولی بعضی‌ها مدام خیس عرق می‌شوند. اگر شما یکی از این‌ها هستید، لباس‌های خیستان گواه آن است. تقریباً همیشه عرق‌کردن ناشی از گرما، رطوبت، تنش، یا اضطراب است. عرق وسیله‌ای برای تنظیم دمای بدن است. بیشتر افرادی که زیاد عرق می‌کنند استعداد وراثتی به تولید زیاد این خنک کننده در برابر محرک‌های طبیعی دارند. این یک بیماری نیست، فقط غدد عرق زیادی فعالند. عرق از عوارض طبیعی بلوغ، قاعدگی، یائسگی، و دیگر تغییرات هورمونی است. ورزش جسمانی، غذاهای تند و پرادویه، و مصرف الکل و کشیدن سیگار از علل دیگر حمله عرق کردن هستند.

از طرف دیگر، عرق زیاد می‌تواند ناشی از وجود یک عفونت، از یک سرما‌خوردگی ساده تا عفونت‌های شدید، با تب مداوم یا متناوب باشد. بدن با عرق کردن گرمای تب را خنثی می‌کند. از دیگر بیماری‌هائی که عرق زیاد ایجاد می‌کنند بیماری هوجکین، سل، پرکاری تیروئید، بیماری قلبی، سرطان، سینه پهلو، مالاریا، و بیماری‌های کبدی و کلیوی را می‌توان نام برد.

ـ درمان عرق‌کردن:

لباس کم بپوشید. لباس سبک، شل بافت، و ساخته شدن از مواد طبیعی مثل نخ بپوشید تا عرق را جذب و تبخیر کنند. پارچه‌های ساخته شده از مواد مصنوعی مثل ابریشم مصنوعی، نایلن، و پولیستر عرق را جذب نکرده و ایجاد تهویه نمی‌کنند. ضد عرق مصرف کنید. دقت کنید! مواد ضدبو ضد عرق نیستند، ولی ممکن است محتوی آن نیز باشند. مؤثرترین نوع اینها دارای کلریدرات آلومینیم یا نمک‌های دیگر آلومینیم هستند که مجاری عرق را مسدود می‌کنند. این افشانه را به هر جای بدن می‌توان زد: دست، پا، تن، و حتی پیشانی. انواع قوی‌تر ضد عرق‌ها غلظت بیشتری از نمک آلومینیم دارند که فقط با تجویز پزشک فروخته می‌شوند.

بمالید، نپاشید. انواع مالیدنی ضدعرق‌ها بهتر از انواع افشانه‌ای آنها روی پوست را می‌پوشانند. قبل استفاده خود را خوب خشک کنید، چون وجود رطوبت روی بدن ضدعرق را رقیق کرده و اثر آن را کم می‌کند. اگر از محلول ضدعرق استفاده می‌کنید، قبل از مصرف آن را تکان دهید، چون ماده مؤثر آن ته‌نشین می‌شود.

مجاری عرق را ببندید. اخیراً روشی با استفاده از جریان ضعیف الکتریکی برای انقباض مجاری عرق و کنترل کردن مقدار آن ابداع شده است. دستگاه انجام این کار با دستور پزشک فروخته می‌شود و بسیار گران است. الکل بمالید. مالیدن کمی الکل به ناحیه پر عرق بدن چند ساعت مجاری آنها را منقبض می‌کند. این کار فقط گاه‌گاهی باید انجام شود، چون مالیدن زیاد الکل پوست را خشک کرده و موجب تحریک آن می‌شود.

پودر بزنید. در برخی افراد، زدن کمی پودر بچه یا نشاسته ذرت کافی است. این کار از تولید عرق جلوگیری نمی‌کند، ولی عرق را جذب کرده و بدن را خشک می‌کند. خود را خیس کنید. فرو رفتن در آب خنک به مدت ۳۰ دقیقه روزنه‌های عرق را به مدت سه ساعت تنگ کرده و مانع تعرق زیاد و خیس شدن لباس می‌گردد. غذاهای تند نخورید. یکی از علل عرق کردن در بعداز ظهر خوردن غذاهای پر ادویه و سس‌های تند همراه با ناهار است. عادت خود را به خوردن این‌گونه مواد تغییر دهید. سعی کنید غذاهائی را که باعث عرق‌کردنتان می‌شود بیابد و کمتر بخورید.

از سیگار و الکل دوری کنید. مصرف الکل باعث گشاد شدن رگ‌های خونی پوست گردیده و دمای بدن را بالا می‌برد. سیگار هم آدرنالین خون را زیاد می‌کند. هر دو این موارد باعث بالا رفتن میزان تعریق بدن می‌شوند. جراحی کنید. اگر با رعایت موارد بالا هنوز هم زیاد عرق می‌کنید، پزشک ممکن است سه روش جراحی را پیشنهاد کند. اول، قطع کردن اعصاب منتهی به غدد عرق، دوم، برداشتن خود غدد عرق، و سوم، بیرون کشیدن غدد عرق با استفاده از یک لوله مکش. هر سه این روش‌ها خطراتی مثل آسیب‌دیدن اعصاب دارند و در بسیاری موارد، ظرف دو سال تأثیر آنها از بین می‌رود.