تغییر رنگ ادرار

ـ چه وقت به پزشک مراجعه کنیم:

۱. ادرار به رنگ قرمز در آمده یا رگه‌های قرمز دارد.

۲. ادرار کدر یا شیری و بدبوست.

ـ تغییر رنگ ادرار نشانهٔ چیست:

با چند مورد استثنا، ادرار طبیعی معمولاً شفاف و کمی زردرنگ با بوی خفیف آمونیاک است. گاهی تغییر در این رنگ ادرار نشانهٔ بدکار کردن چیزی است. مثلاً ادرار قرمز یا صورتی به‌علت خونریزی در جائی از دستگاه ادراری است و نیاز به درمان فوری دارد. ادرار کدر یا شیری می‌تواند نشانهٔ عفونت مثانه یا سنگ کلیه باشد. در این مورد ممکن است ادرار بدبو هم باشد. بوی ادرار مبتلایان به بیماری قند هم کمی شیرین است.

تغییر رنگ‌های دیگر به‌علت خوردن یا آشامیدن چیزهای مختلف است. خوردن چغندر و نیز فنل‌فتالئین موجود در داروهای مسهل رنگی شبیه به‌وجود خون در ادرار را ایجاد می‌کنند. بتا کاروتن هویج و بعضی سبزیجات دیگر ادرار را زرد یا نارنجی می‌کند. ویتامین B۶ بوی مشخصی به ادرار می‌دهد. آنتی‌بیوتیک ریفامپین، که در درمان سل به‌کار می‌رود، ممکن است رنگ ادرار را کمی آبی یا سبز کند. برخی داروهای تشخیصی هم ته رنگ‌های خاص به ادرار می‌دهند، ولی اینها به‌همین خاطر تجویز می‌شوند.

زرد پررنگ‌شدن ادرار نشان می‌دهد که بدن کم‌آب شده است. کم‌آبی مزمن بدن و زرد شدن مداوم رنگ ادرار، حتی وقتی احساس تشنگی نمی‌کنید، می‌تواند به تشکیل سنگ کلیه منجر شود. اگر در هنگام ورزش زیاد عرق می‌کنید، ادرار تا چند ساعت بعد زرد تیره می‌شود. اما اگر آب زیاد بخورید این رنگ زرد کمتر می‌شود.

ـ درمان تغییر ادرار:

توجه کنید. همیشه به رنگ ادرارتان توجه کنید. وقتی زیاد زرد شود، یعنی مواد زائد آن زیاد است و باید آب و آب‌میوهٔ بیشتری بخورید. آب کافی بخورید. همیشه می‌شنوید که باید هشت تا ده لیوان آب در روز باید خورده شود. خوردن آب زیاد خوب است، اما مقدار آن در هر فرد متفاوت است و به سن، جنس، ورزش، وزن و حتی آب و هوا بستگی دارد. مقدار خاصی برای خوردن آب در نظر نگیرید. اگر رنگ ادرار تیره شود، آب کم دارید و باید آنقدر بخورید تا رنگ روشن شود و روشن بماند.

به رنگ خطر توجه کنید. قرمز شدن رنگ ادرار نشانهٔ وجود خون در آن است. این رنگ را زنگ خطر بدانید و فوراً به پزشک مراجعه کنید. رجوع کنید به: ادرار خونی.