گل ادریسی

در حدود ۸۰ گونه گیاه درختچه‌ای و گاهی بالارونده در جنس هیدرانژآ دسته‌بندی می‌شوند که در شمال و جنوب آمریکا، شرق آسیا تا جاوه پراکنده‌اند. در این بین گونه زیبای شبه درختچه‌ای گل ادریسی، فرم‌های رویشی و پرورشی بسیاری دارد که در باغات و حیاط منازل شمال ایران به فراوانی کاشته می‌شود.

در ضمن این گیاه را به خاطر امکان کشت مصنوعی در زمستان به صورت میلیونی در گلدان‌ها می‌کارند. انواع پیش‌رس آن در اسفند و انواع دیررس آن در اواخر خرداد گل می‌دهند. دارای برگ‌های تخم‌مرغی، دندانه‌دار و براق به رنگ سبز روشن است. گل‌های آن به شکل گوی‌های درشت متشکل از گل‌های ریز به رنگ سفید، صورتی و قرمز و حتی آبی پدیدار می‌شوند. رنگ گل‌ها بستگی به PH خاک دارد. در خاک‌های اسیدی تا PH ۵.۵ گل‌ها به رنگ آبی یا ارغوانی درمی‌آیند.

اما در خاک‌های قلیائی با PH بالاتر از این حد گل‌ها به رنگ قرمز و صورتی درمی‌آیند. هر کپه گل تشکیل شده است از تعدادی گل کوچک، ناواضح و بارور که توسط تعداد بیشتری گل‌های واضح، بزرگتر و نابارور احاطه می‌شوند. ادریسی نسبت به سرما مقاوم است و مکان آفتابی یا نیم سایه و خاک مرطوب و به خوبی زهکشی شده را می‌پسندد. نیاز به آبیاری فراوان و مرتب دارد. پس از تمام شدن گل می‌توان بوته گیاه را در هوای آزاد کاشت. این کار باید در زیر انبوه شاخ و برگ درختان و خاک غیر آهکی صورت گیرد.

ـ ازدیاد:

آن از طریق قلمه چوب نرم در تابستان امکان‌پذیر است. ارتفاع گل ادریسی به ۲ - ۵/۱ متر و گستردگی‌اش به ۵/۲ - ۲ متر می‌رسد.