چشم خدا بر تو ای بدیع شمایل

چشم خدا بر تو ای بدیع شمایل		یار من و شمع جمع و شاه قبایل
جلوه کنان می‌روی و باز می‌آیی		سرو ندیدم بدین صفت متمایل
هر صفتی را دلیل معرفتی هست		روی تو بر قدرت خدای دلایل
قصه لیلی مخوان و غصه مجنون		عهد تو منسوخ کرد ذکر اوایل
نام تو می‌رفت و عارفان بشنیدند		هر دو به رقص آمدند سامع و قایل
پرده چه باشد میان عاشق و معشوق		سد سکندر نه مانعست و نه حائل
گو همه شهرم نگه کنند و ببینند		دست در آغوش یار کرده حمایل
دور به آخر رسید و عمر به پایان		شوق تو ساکن نگشت و مهر تو زایل
گر تو برانی کسم شفیع نباشد		ره به تو دانم دگر به هیچ وسایل
با که نگفتم حکایت غم عشقت		این همه گفتیم و حل نگشت مسائل
سعدی از این پس نه عاقلست نه هشیار		عشق بچربید بر فنون فضایل