متن‌رسانی

به‌ندرت بازيگرى مى‌تواند تصويرنامه‌اى را حفظ کرده و آن را به‌نحو دلخواه کارگردان بازگو کند. حتى با تجربه‌ترين بازيگران گاهى خطوط يا کلمات گفتگوى خود را فراموش کرده يا آنها را حذف مى‌کنند. مشکلات ناشى از اين شرايط کاملاً به نوع برنامه، زنده بودن يا ضبط برنامه و وجود يا عدم وجود تصوير‌نامه در برنامه بستگى دارد.

اگر چه ممکن است يک اشارهٔ کلامى کافى باشد (در شرايطى که ميکروفن بسته است) اما روش‌هاى ديگرى در شرايط مختلف وجود دارد. معمولاً دو نوع روش ياد‌آورى وجود دارد - ياد‌آورى خلاصه که صرفاً به اعداد، سرفصل‌ها و نکات مهم اشاره دارند و ياد‌آورى مداوم که يک تصويرنامه را از نظر کلامى کاملاً به نمايش مى‌گذارد.

- ياد‌آورى‌هاى خلاصه :

اين ياد‌آورى‌ها روى تکه‌هاى مقوا يا دکورهاى مجاور نوشته مى‌شوند. دامنهٔ اين عمل وسيع است و از يادداشت‌هاى کوچک روى دست تا لوحه‌هاى قلاب‌دار و متحرک متغير است. اين لوحه‌ها شامل ياد‌آورى‌ها، سؤالات و اطلاعات اضافى براى مصاحبه‌کنندگان، مصاحبه شوندگان و گويندگان برنامه است.

براى اطلاعات مختصر، مى‌توان کارت‌هاى متن‌رسان را نزديک دوربين اصلى قرار داد يا در محل‌هاى ويژه در زير دوربين نصب کرد.

- تصويرنامه :

تماشاى يک مجرى که از روى نوشتهٔ خود مطالب برنامه را مى‌خواند در خور برنامه‌اى تلويزيونى نيست. اين عمل خسته‌کننده و فاقد صداقت لازم براى يک مجرى است. اما وجود آنها جلوى مجرى به زمان‌بندى صحيح برنامه کمک مى‌کند. به‌طور کلى بسيارى از برنامه‌ها از وسايل 'متن‌رسان متحرک' استفاده مى‌کنند و مداوماً مطالب برنامه را نزديک دوربين اصلى به نمايش مى‌گذارند.

سرعت گردش وسايل متن‌رسان قابل تنظيم است و معمولاً اندازه‌هاى استاندارد دارند ــ۸ خط قابل خواندن در يک قاب تصوير و هر خط داراى ۲۰ کلمه‌ــ براى مخفى نگاه‌داشتن حرکات چشم يا خيره شدن ممتد به نوشته‌ها، مجريان بايد در حال خواندن متن سر خود را حرکت دهند. اگر متن‌رسان‌ها خارج از ديد مجرى قرار گيرند، مجرى مجبور خواهد بود براى خواندن متن از محور عدسى دوربين خارج شود.

بعضى اوقات لازم است اندازهٔ کلمات تغيير کند زيرا در فواصل مختلف دوربين مجرى بايد بتواند مطالب آنها را بخواند. در استوديوهائى که فقط دوربين‌ها مجهز به متن‌رسان هستند بايد اطمينان داشت که يکى از اين دوربين‌ها در نزديک مجرى قرار گيرد.