آن وعده که کرده‌ای مرا کو

آن وعده که کرده‌ای مرا کو		این جا منم و تو وانما کو
با جمله پلاس خوش نباشد		آن عهد پلاس را وفا کو
لب بسته چو بوبک ربابی		آن داد و گشاد و آن عطا کو
ای وعده تو چو صبح صادق		آن شمع و چراغ و آن ضیا کو
تا چند ز ناسزا و دشنام		آن دلداری و آن سزا کو
خیزید به سوی من کشیدش		ای طایفه یاری شما کو
ای سنگ دلان جواب گویید		کان کان عقیق و کیمیا کو
یا سحر نمود و چشم ما بست		آن ساحر و آن گره گشا کو
یا پر بگشاد و در هوا رفت		ای مرغ ضمیر آن هوا کو
والله که نرفت و رفتنی نیست		ماییم ز خویش رفته ما کو
ماکو به همان طرف که انداخت		ای در کف صنع ما چو ماکو
هین مشک سخن بنه به جو رو		می‌خواندت آب کان سقا کو