ای مدد تیره شب از موی تو

ای مدد تیره شب از موی تو		روز مرا روشنی از روی تو
بر سر آنم که: شوم یک سحر		خاک نسیمی که دهد بوی تو
خاک شوم، تا مگر آرد مرا		باد محبت به سر کوی تو
باز به گوش تو رساند مگر		قصه‌ی ما حاجب ابروی تو
برمکن از من به جفا دل، که من		برنکنم خیمه ز پهلوی تو
قیمت وصل تو که داند که: چیست؟		هر دو جهان می‌نه و یک موی تو
زلف تو در حلق دل اوحدیست		چون نکشد خاطر او سوی تو؟