|
شکار سرِ تير که آمد بايد زد
|
|
|
از فرصت يا موقعّيت مناسبى که روى دهد بىدرنگ بايد استفاده کرد |
|
شکارى کى تواند شد سگى، کاو هست کُهدانى (مجيرالدين بيلقانى)
|
|
|
رک: مردم بىاصل و گوهر نيابد سرورى
|
|
شکايت از که کنم خانگى است غمّازم (حافظ)
|
|
|
رک: هر بلائى که به هر کس برسد از خويش است |
|
شکرانهٔ بازوى توانا بگرفتنِ دست ناتوان است
|
|
شکر رحمت کن که رحمت در پى است
|
|
|
رک: شکر نعمت، نعمتت افزون کند |
|
شکر شيرين نمىسازد مذاق طفل بدخو را (صائب)
|
|
شِکَر کس نخورد از نيِ بوريا٭ |
|
|
رک: از مار نزايد جز مار بچّه |
|
|
|
٭ مدار از بدان چشم نيکى از آنک |
..................... (ابن يمين) |
|
شکّر مازندران و شکّر هندوستان |
هر دو شيرينند اما اين کجا و آن کجا |
|
|
رک: از اين حسن تا آن حسن صد گز رسن |
|
شُکرِ نعمت از شکر شيرينتر است (از جامعالتمثيل)
|
|
شُکرِ نعمت کن که نعمت در پى است
|
|
|
رک: شکر نعمت نعمتت افزون کند
|
|
شُکرِ نعمت، نعمتت افزون کند٭(مولوى) |
|
|
نظير: |
|
|
شکر نعمت کن که نعمت در پى است
|
|
|
ـ نعمت افزونتر شود |
آن را که او شاکر بوَد (موچهرى) |
|
|
ـ شکر رحمت کن که رحمت در پى است |
|
|
|
٭......................... |
کفر، نعمت از کفت بيرون کند (مولوى) |
|
شکسته استخوان داند بهاء موميائى را٭ |
|
|
|
٭ جدائى تا نيفتد دوست قدر دوست کى داند |
........................... (صائب) |
|
شکلش را به درِ خلا بکشند آفتابه رَم مىکند! (عا). |
|
|
نظير: جمال جمال عنتره، هر چه نبينى بهتره! |
|
شکم بنده بسيار بينى خجل (سعدى) |
|
شکم بنده کمتر پرستد خداى٭ |
|
|
رک: شکمپرست خداپرست نبوَد |
|
|
|
٭شکم بند دست است و زنجير پاى |
........................ (سعدى) |
|
شکم به زبان نمىآيد (يا: شکم هيچ وقت به زبان نمىآيد)
|
|
|
رک: شکم زير دست است، به هر چه دهيش مست است
|
|
شکمپرست خداپرست نبوَد (از جامعالتمثيل)
|
|
|
نظير: |
|
|
شکم بنده کمتر پرستد خداى |
|
|
ـ تا تو در بند قليه و نانى |
کى رسى در بهشت رحمانى (اوحدى) |
|
|
ـ بود بسيار خوار بىنور است |
از گلوبنده خواجگى دور است (سنائى) |
|
|
ـ اندرون از طعام خالى دار |
تا در او نور معرفت بينى (سعدى) |
|
|
ـ پر خورى ژنده پيل باشى تو |
کم خورى جبرئيل باشى تو (سنائى) |
|
|
ـ شکمِ خالى صفاى دل است |
|
|
ـ گرسنگى عمارت باطن کند و سير خوردگى عمارت بطون (از کشفالمحجوب) |
|
|
ـ خداپرست شکمپرست نبوَد |
|
|
ـ مغز بسيار خوار بىنور است (نظامى) |
|
|
ـ يا چنين خوردن و چنان آروغ |
کى برى رخت خويش بر عيّوق (اوحدى) |
|
شکم چو بيش خورى خواهد از تو طعام (ناصرخسرو) |
|
|
رک: يک لقمه کمتر بخور گير حکيم نيفتى... |
|
شکم خالى صفاى دل است |
|
|
رک: شکمپرست خداپرست نبوَد |
|
شکم خالى و باد فندقى!٭ |
|
|
نظير: |
|
|
پُز عالى، جيب خالى! |
|
|
ـ شکم گشته و تِق تِق پاشنه! |
|
|
ـ افادهها طبق طبق، سگها به دورش وقّ و وقّ! |
|
|
ـ يکى شلوار نداشت بند شلوارش را مىبست! |
|
|
ـ يکى نان نداشت بخورد پياز مىخورد اشتهايش باز شود! |
|
|
ـ نانش ندارد اشکنه، بادش منار را مىشکنه |
|
|
ـ مشک خالى پرهيز آب! |
|
|
ـ تُرب ندارد بخورد آروغِ قيمه مىزند! |
|
|
|
٭ يا: شکم خالى و آروغ فندقى! |
|
شکم درويش تغار خداست! |
|
شکم درويش تغار خدا، شکم مُلّا٭ پناه بر خدا! |
|
|
|
٭مقصود از کلمهٔ 'مُلّا' معلّم مکتبهاى قديم است. |
|
شکم را پهن کنى سفره است جمع کنى مُشته است |
|
شکم زير دست است، به هر چه دهيش مست است |
|
|
نظير: |
|
|
شکم هيچ وقت به زبان نمىآيد |
|
|
ـ چون شد ز گلو فرو چه حلوا و چه زهر |
|
|
ـ چو شود معده پُر تفاوت نيست |
کوز گندم پُر است يا از جو (ابن يمين) |
|
شکم که پر شد پائينتنه به رقص درمىآيد |
|
شکم سير از انگبين بدش مىآيد |
|
|
رک: سگ سير است و قليه تُرُش! |
|
شکم گرسنه ايمان ندارد |
|
|
نظير: |
|
|
با گرسنگى قوّت پرهيز نمانَد |
افلاس عنان از کف تقوى بربايد (سعدى) |
|
|
ـ گرگ گرسنه چو گوشت يافت نپرسد |
کاين شتر صالح است يا خر دجّال (سعدى) |
|
|
ـ از معدهٔ خالى چه قوّت آيد و از دست تهى چه مروّت (سعدى) |
|
|
ـ شکم گرسنه پند نمىپذيرد |
|
|
ـ آنجا که شکم گرسنه شد گوش کر است (ابوالقاسم حالت) |
|
|
ـ ملحد گرسنه در خانهٔ خالى برِ خوان |
عقل باور نکند کز رمضان انديشد (سعدى) |
|
شکم گرسنه و آب يخ؟ |
|
|
رک: شکم گرسنه و عرق نعنا؟ |
|
شکم گرسنه و عرق نعنا؟ |
|
|
نظير: شکم گرسنه و آب يخ؟ معدهٔ ليز و آبهندوانه؟ |
|
شکم گرسنه و معشوقهبازى! |
|
|
نظير: خانهٔ کرايه و زن صيغه؟ |
|
شکم گشنه و تِق تِق پاشنه! |
|
|
رک: شکم خالى و باد فندقى؟ |
|
شکم هيچوقت به زبان نمىآيد |
|
|
رک: شکم زير دست است، به هر چه دهيش مست است |
|
شکيبائى از جهد بيهوده بِهْ٭ |
|
|
|
٭چو در رشتهٔ کارى افتد گره |
...................... (نظامى) |
|
شُل بدهى سفت مىخورى |
|
|
رک: چوب نرم را موريانه مىخورد |
|
شل کن سر کيسه که بىمايه فطير است |
|
|
رک: تا پول ندهى آش نخوري |
|
شلغم پخته بِهْ که نقرهٔ خام (از جامعالتمثيل) |
|
شلوار لوطى را دزديدند، گفت: بگذار ببرند، توش تيز داده بودم! (عا). |
|
|
رک: کلاه کچل را آب برد گفت: براى سرم گشاد بود! |
|
شلوار ندارد بند شلوارش را مىبندد |
|
|
رک: يکى شلوار داشت بند شلوارش را مىبست! |