در چرخ کن چو عیسی زین جا رخ طلب را

در چرخ کن چو عیسی زین جا رخ طلب را		و آنجا درست گردان پیوند ابن و اب را
گویا شود پیاپی با دل مسیح جانت		چون مریم ار ببندی روزی دو کام و لب را
با چشم تو چو گردی رطل‌اللسان به یادش		از چوب خشک برخود ریزان کنی رطب را
خواهی که جاودانت باشد تصرف اینجا		از خویشتن جدا دار این شهوت و غضب را
داری دلی چو کعبه و ز جهل و از ضلالت		در کعبه می‌گذاری بوجهل و بولهب را
ای تن، چو دل به خوبان دادی و من نگفتم		بر ماهتاب خواهی افکند این قصب را
دل رای حقه بازی زد بر دهان تنگش		ما عرضه بر که داریم این عشق بوالعجب را؟
گفتم: مگر به پایان آید شب فراقش		در شهر عاشقان خود پایان نبود شب را
ای اوحدی، چو رویش دیدی بلا همی‌کش		چون انگبین تو خوردی تاوان نبود تب را