پولیپ‌های معده

پوليپ‌هاى معده تومورهاى خوش‌خيم منفرد يا متعددى هستند که عمدتاً در افراد پير ديده مى‌شوند. پوليپ‌هائى که در ناحيهٔ ديستال معده قرار گرفته‌اند، بيشتر علامتدار مى‌شوند. هرگاه تشخيص پوليپ معده داده شد حتماً بايد بررسى از لحاظ کانسر معده صورت بگيرد.

پوليپ‌هاى معده براساس هيستولوژى به سه گروه، هيپرپلاستيک، آدنوماتو و التهابى تقسيم مى‌شوند. پوليپ‌هاى هيپرپلاستيک که ۸۰% موارد را تشکيل مى‌دهند، يک رشد بيش از حد اپى‌تليوم طبيعى مى‌باشند؛ اين پوليپ‌ها، نئوپلاسم‌ واقعى نيستند و هيچ ارتباطى به کانسر معده ندارند. حدود ۳۰% پوليپ‌هاى آدنوماتو، يک ناحيهٔ آدنوکارسينوما دارند و در ۲۰% بيماران دچار پوليپ آدنوماتوى خوش‌خيم، آدنوکارسينوم در ساير قسمت‌هاى معده يافت مى‌شود. با افزايش اندازه پوليپ آدنوماتو، خطر کانسر افزايش مى‌يابد. ضايعات پايه‌دار و زير ۲ سانتى‌متر اغلب بدخيم نيستند. حدود ۱۰% پوليپ‌هاى آدنوماتوى خوش‌خيم، در پيگيرى‌هاى طولانى‌مدت دچار تغييرات بدخيمى مى‌شوند.

کم‌خونى به‌علت از دست رفتن مزمن خون يا کمبود جذب آهن رخ مى‌دهد. حدود ۹۰% بيماران دچار آکلريدرى به‌دليل حداکثر تحريک هستند.

در اکثر بيماران، مى‌توان با استفاده از يک حلقهٔ پوليپکتومى از طريق اندوسکوپى با اطمينان کامل پوليپ را خارج نمود. در غير اين‌صورت براى پوليپ‌هاى بيش از ۱ سانتى‌متر يا در موارد مشکوک به کانسر، لاپاراتومى توصيه مى‌شود. در بيماران علامتدار مبتلا به پوليپوز متعدد منتشر، گاسترکتومى کامل ضرورى است.