ماه را در مشک پنهان کرده‌ای

ماه را در مشک پنهان کرده‌ای		مشک را بر مه پریشان کرده‌ای
چشم عقل دوربین را روز و شب		بر جمال خویش حیران کرده‌ای
از شکنج زلف رستم افکنت		هر زمان صد گونه دستان کرده‌ای
دام مشکین است زلف عنبرینت		دام مشکین عنبر افشان کرده‌ای
من دل و جان خوانمت از جان و دل		تو چنین قصد دل و جان کرده‌ای
یوسف عهدی کزان چاه چو سیم		پوست بر من همچو زندان کرده‌ای
گفتمت بردی به بازی دل ز من		این خصومت باز بازان کرده‌ای
چشم تو می‌گوید از تو خامشی		کین چنین بازی فراوان کرده‌ای
در صفات حسن خود عطار را		تا که جان دارد ثناخوان کرده‌ای