ای دل ز جفای یار مندیش

ای دل ز جفای یار مندیش		در نه قدم و ز کار مندیش
جوینده‌ی در ز جان نترسد		گل می‌طلبی ز خار مندیش
با پنجه‌ی شیر پنجه می‌زن		از کام و دهان مار مندیش
مردانه به کوی یار درشو		از خنجر هر عیار مندیش
گر نیل وصال یار باید		از گفتن ننگ و عار مندیش
چون با تو بود عنایت یار		گر خصم بود هزار مندیش
چون یافته‌ای جمال او را		از گشتن سنگسار مندیش
منصور تویی بزن اناالحق		تسلیم شو و ز دار مندیش
عطار تویی چو ماه و خورشید		در تاب زهر غبار مندیش