از غمت روز و شب به تنهایی

از غمت روز و شب به تنهایی		مونس عاشقان سودایی
عاشقان را ز بیخ و بن برکند		آتش عشقت از توانایی
عشق با نام و ننگ ناید راست		ندهد عشق دست رعنایی
عشق را سر برهنه باید کرد		بر سر چارسوی رسوایی
بس که خفتند عاشقان در خون		تا تو از رخ نقاب بگشایی
تا ز ما ذره‌ای همی ماند		تو ز غیرت جمال ننمایی
در حجابیم ما ز هستی خویش		ما نهانیم و تو هویدایی
هستی ما به پیش هستی تو		ذره‌ای هستی است هر جایی
هستی ما و هستی تو دویی است		راست ناید دویی و یکتایی
نیست عطار را درین تک و پوی		هیچ راهی بجز شکیبایی