شیوه‌های روان‌درمانی

منظور از روا‌ن‌درمانی (Psychotherapy)، درمان اختلال‌های روانی به کمک تدابیر روانشناختی است (و نه تدابیر جسمانی یا زیستی). این اصطلاح شیوه‌های درمانی گوناگونی را دربرمی‌گیرد که همه معطوف به یاری دادن به بیمار روانی است تا قادر شود رفتار و احساساتش را به‌گونه‌ای تغییر دهد که بتواند از شیوه‌های بهتری برای کنار آمدن با فشار روانی و مردمان پیرامون خود بهره‌گیری کند. برخی روان‌درمانگران بر این باور هستند که تغییر رفتار یک شخص منوط به این است که وی از انگیزه‌ها و تعارض‌های ناهشیار خودآگاهی یابد. در نظر برخی دیگر از آنان، مردم بی‌آنکه نیازی به کاوش در عوامل زمینه‌ساز رشد خود داشته باشند، می‌توانند از راه یادگیری با مشکلات خویش کنار آیند. گرچه روش‌های گوناگون روان‌درمانی از لحاظ شیوه‌های درمان تفاوت‌هائی با هم دارند، در بیشتر آنها به جنبه‌های بنیادی مشترکی برمی‌خوریم. در همه این مکتب‌ها، بین دو انسان - یکی درمانجو 'client' (بیمار) و دیگری درمانگر ارتباطی روی می‌دهد. درمانجو در خلال این رابطه تشویق می‌شود که ترس‌ها و هیجان‌ها و تجربه‌های خصوصی خود را آزادانه و بدون ترس از داوری یا سرزنش درمانگر بیان کند. درمانگر نیز همدردی و تفاهم نشان داده و به وی یاری می‌دهد تا برای حل مشکلاتش شیوه‌های کارآمدتری را به‌کار بندد.