صلا ای صوفیان کامروز باری

صلا ای صوفیان کامروز باری		سماع است و شراب و عیش آری
صلا که ساعتی دیگر نیابی		ز مشرق تا به مغرب هوشیاری
چنان در بحر مستی غرق گردند		که دل در عشق خوبی خوش عذاری
از این مستان ننوشی های و هویی		وزین خوبان نبینی گوشواری
در این مستان کجا وهمی رسیدی		گر این مستان ننالند از خماری
به صد عالم نگنجد از جلالت		چنین سلطان و اعظم شهریاری
ولیکن چون غبار انگیخت اسپش		به وهم آمد کر و فر سواری
دهان بربند کاین جا یک نظر نیست		که بشناسد سواری از غباری