|
|
|
| تنظيم قاعدگى (Menstrual Regulation)
|
|
| يکى از راه‌هاى نسبتاً سادهٔ کنترل مواليد 'تنظيم قاعدگي' است و شامل آسپيره کردن محتويات رحم، ۶ تا ۱۴ روز بعد از قاعدگى عقب افتاده، اما قبل از اينکه بيشتر آزمايشات بتوانند به درستى حاملگى را تشخيص دهند، مى‌باشند. اتساع دهانه رحم فقط در زنان نزائيده و يا در کسانى که با بى‌حسى موضعى تحت عمل هستند بايد انجام شود. هيچ مراقبت بعد از عملى به عنوان يک قاعده، ضرورى نيست.
|
|
| عارضه فورى اين کار پارگى و ايجاد صدمه به رحم است. عوارض ديررس (بعد از ۶ هفته) شامل تهديد به سقط يا زايمان زودرس، نازائي، اختلالات قاعدگي، افزايش احتمال حاملگى خارج از رحم و ايمن شدن در برابر عامل RH مى‌باشد.
|
|
| بعضى‌ها تنظيم قاعدگى را همانند سقط در مراحل اوليه مى‌دانند، بعضى ديگر آن را به عنوان درمان قاعدگى عقب‌افتاده مى‌دادند. تنظيم قاعدگى به سه علت با سقط متفاوت است:
|
|
| - فقدان اطمينان از اينکه واقعاً حاملگى ختم شده است. آزمايش ميکروسکوپى محتويات آسپيره شده مى‌تواند حاملگى را ثابت کند اما انجام اين کار اجبارى نيست.
|
|
| - فقدان ممنوعيت قانونى
|
|
| - بى‌خطر بودن روش وقتى در مراحل اوليه انجام مى‌گيرد
|
|
| تحريک قاعدگى (Menstrual Induction)
|
|
| اين روش براساس تعادل طبيعى پروژسترون - پروستاگلاندين، توسط به کارگيرى محلول ۱ تا ۵ ميلى‌گرمى يا قرص ۵ - ۵/۲ ميلى‌گرمى پروستاگلاندين F2 مى‌باشد. ظرف چند دقيقه بعد از تجويز پروستاگلاندين، تحت شرايطى که بيمار از داروهاى تسکين‌بخش استفاده کرده است، رحم با انقباضات مُمتَد به مدت ۷ دقيقه پاسخ خواهد داد. و بعد از آن انقباضات چرخشى به مدت ۳ تا ۴ ساعت ادامه مى‌يابد. خونريزى شروع مى‌شود و براى ۷ تا ۸ روز ادامه مى‌يابد.
|
|
|
|
| سِقط از نظر تئورى اين چنين تعريف مى‌شود: ختم حاملگى قبل از اينکه جنين جان بگيرد (يعنى قبل از اينکه بتواند مستقل زنده بماند). اين تعريف از نظر اجرائى در بيست و هشتمين هفته بارداى تثبيت مى‌شود، يعنى وقتى جنين وزنى معادل ۱۰۰۰ گرم دارد. خانم‌ها ممکن است به دلايل مختلف از جمله کنترل مواليد تقاضاى سقط داشته باشند. در حقيقت، در بعضى کشورها (مثل مجارستان) تعداد سقط‌هاى قانونى از تعداد تولدهاى زنده بيشتر است.
|
|
| سقط به دو دسته خودبه‌خود و تحريکى تقسيم‌بندى مى‌شود. سقط‌هاى خودبه‌خود به نسبت يک به ۱۵ حاملگى اتفاق مى‌افتد. اين نوع سقط‌ها ممکن است به‌عنوان 'روش طبيعى براى کنترل مواليد' محسوب شوند. از طرف ديگر، سقط‌هاى تحريکي، به دلخواه انجام مى‌شوند که ممکن است قانونى يا غيرقانونى باشند. سقط‌هاى غيرقانونى خطرناک هستند و معمولاً آخرين چارهٔ زنى است که براى پايان بخشيدن به حاملگى حتى حاضر است جان خود را به خطر بياندازد.
|
|
|
|
| سقط، چه خودبه‌خود چه تحريک شده، در دست فرد با تجربه يا توسط افراد ناشي، هميشه با خطراتى همراه است که به ابتلاء و مرگ و مير مادران مى‌انجامد. در مناطقى که سقط قانونى است و آمار قابل اعتماد هستند، نسبت مرگ در کشورهاى صنعتى بين ۱ تا ۵/۳ در ۱۰۰،۰۰۰، متغير است.
|
|
|
|
| عوارض زودرس سقط عبارتند از: خونريزي، شوک، سپسيس، پارگى رحم، صدمه به گردن رحم، ترومبوآمبولى و عوارض بيهوشى و روانى.
|
|
|
|
| عوارض ديررس عبارتند از: حاملگى خارج رحمي، افزايش خطر سقط خودبه‌خود و کم شدن وزن هنگام تولد.
|
|
| داده‌ها نشان مى‌دهند که هفتمين و هشتمين هفته حاملگى بهترين زمان براى ختم حاملگى است. مطالعات نشان مى‌دهد که خطر مرگ براى خانم‌هائى که تا سه ماهه دوم سقط را به تأخير مى‌اندازند، هفت برابر بيشتر است.
|
