من مستم و ز مستی در یار می‌گریزم

من مستم و ز مستی در یار می‌گریزم		زنار بسته محکم، زین نار میگریزم
هر چند باده‌ی او مرد افگنست و قاتل		من جای خویش دیدم، هشیار میگریزم
بر خار می‌نشینم، گل را ز دور بینم		تا دشمنم نگوید: کز خار می‌گریزم
چون ماهی به شستم، در دامم و به دستم		با آنکه از کف او بسیار می‌گریزم
با یار بود میلم وقتی به غار بودن		اکنون که یار برگشت از غار می‌گریزم
بار و خری که با من دیدی بسان عیسی		زان خر بیوفتادم، زان بار می‌گریزم
ماهی که دور بودی وز ما نفور بودی		چون یار اوحدی شد ز اغیار می‌گریزم