لاواژ تشخيصى پريتوئن براى تشخيص وجود خون داخل پريتوئن به‌کار رفته، هنوز به‌علت حساسيت و اختصاصى بودن، به‌عنوان اقدام استاندارد در نظر گرفته مى‌شود. علاوه بر اين، تشخيص لوکوسيت، مواد جامد يا آميلاز در مايع لاواژ ممکن است نشان‌دهندهٔ صدمات روده باشد. درناژ مايع لاواژ از طريق chest tube يا کاتتر ادرارى مى‌تواند دليل پارگى ديافراگم يا مثانه باشد. اين اقدام ارزش کمى يا کيفى ندارد و قادر به تشخيص منبع خونريزى نمى‌باشد. ممکن است در خونريزى‌هاى نسبتاً جزئى داخل پريتوئن نيز اين بررسى مثبت شود. در لاواژ پريتوئن جراحات کوچک و بزرگ ديافراگم تشخيص داده نشده، رد آسيب‌هاى روده يا اعضاء خلف صفاقى مقدور نمى‌باشد. انديکاسيون‌هاى DPL عبارتند از: درد يا حساسيت شکم، شکستگى دنده‌هاى تحتاني، افت غيرقابل توجيه فشارخون، شکستگى‌هاى ستون فقرات يا لگن، پاراپلژى يا کوادرى پلژي، و مختل شدن ارزيابى به‌علت کاهش سطح هوشيارى در نتيجهٔ آسيب عصبى يا مسموميت. تنها کنترانديکاسيون واقعى لاواژ پريتوئن، نياز به لاپاراتومى اورژانس مى‌باشد. اين اقدام بايد در بيمارانى که قبلاً جراحى شده‌اند يا حامله مى‌باشند، با احتياط انجام شود. براى اينکه تفسير دقيق ميسر شود، حداقل بايد ۲۰۰ ميلى‌ليتر مايع از لاواژ پريتوئن حاصل شود. قسمتى از مايع به‌دست آمده به آزمايشگاه فرستاده مى‌شود تا از نظر تعداد سلول‌ها، وجود مواد جامد، و آميلاز بررسى گردد. معيارهاى ارزيابى نتايج در جدول (معيارهاى ارزيابى مايع حاصل از لاواژ پريتوئن) خلاصه شده‌اند.
جدول معيارهاى ارزيابى مايع حاصل از لاواژ پريتوئن
مثبت
۲۰ ميلى‌ليتر خون واضح در آسپيراسيون آزاد (۱۰ ميلى‌ليتر در بچه‌ها)
۱۰۰/۰۰۰RBC/μL≤
۵۰۰WBC/μL ≤ (در صورتى‌که ≥ ۳ ساعت پس از تروما انجام شود)
dL/۷۵ واحد آميلاز ≤
وجود باکترى در رنگ‌آميزى گرم
صفرا (به‌طور واضح در مشاهده يا اندازه‌گيرى بيلى‌روبين به‌طريق شيميائى)
ذرات مواد غذائى (آناليز ميکروسکوپى نمونهٔ رنگ‌آميزى شده يا سانتريفوژشده)
حد واسط
مايع صورتى‌رنگ در آسپيراسيون آزاد
۱۰۰/۰۰۰ - ۵۰/۰۰۰ RBC/μL در تروماى بسته
۵۰۰ - ۱۰۰ WBC/μL
۱۷۵ - ۷۵/dL واحد آميلاز
منفى
آسپيراسيون مايع روشن
۱۰۰WBC/μL ≥
۷۵/dL واحد آميلاز ≥
لاپاراتومى تشخيصى
سه انديکاسيون اصلى جستجوى شکم به‌دنبال تروماى بسته عبارتند از: پريتونيت، هيپوولمي، يا وجود ساير صدماتى که معمولاً با جراحات داخل شکمى همراه مى‌باشند.
هم‌چنين هيپوولمى در بيمارانى که راديوگرافى قفسه سينه طبيعى دارند، انديکاسيونى براى جستجوى شکم به روش جراحى مى‌باشد، يا بتوان هيپوولمى را با خونريزى خارج شکمى توجيه نمود.
درمان
صدمات پانکراس
بهترين روش تشخيص صدمات پانکراس (غير از سليوتومى تشخيصي)، CT اسکن شکم مى‌باشد. بررسى‌هاى مجارى گوارشى فوقانى با مواد حاجب محلول در آب ممکن است به تعيين آسيب‌هاى خلف صفاقى کمک کنند.
صدمات لوله گوارش
در بيماران دچار شوک، يا پس از گذشتن ۸ ساعت از تروما، يا در صورت آلودگى شديد يا پريتونيت، نبايد ترميم اوليه صورت گيرد.
آسيب‌هاى مثانه
پارگى مثانه، مانند پارگى اورترا معمولاً با شکستگى‌هاى لگن همراه است. ۷۵% پارگى‌ها، خارج پريتوئن و ۲۵% داخل پريتوئن مى‌باشند. ترميم پارگى مثانه از طريق يک برش شکمى در خط وسط صورت مى‌گيرد. پارگى ديوارهٔ قدامى مثانه را مى‌توان مستقيماض بخيه کرد؛ پارگى ديوارهٔ خلفى نيز پس از بازکردن ديواره قدامي، از داخل مثانه قابل ترميم مى‌باشد، ولى بايد براى جلوگيرى از ورود به هماتوم لگنى دقت زيادى شود. پس از جراحى لازم است به مدت ۱۰ روز ادرار از طريق يک کاتتر سوپراپوبيک منحرف گردد.
آسيب‌هاى کليه
انديکاسيون‌هاى جراحى عبارتند از: خونريزى مداوم خلف صفاقى و نشت وسيع ادرار، يا مشاهدهٔ عدم خونرسانى پارانشيم در رنوگرام.
بازکردن هماتوم‌هاى اطراف کليه که به‌طور اتفاقى حين سليوتومى يافت مى‌شوند، در صورتى‌که گسترش يابنده يا ضربان‌دار بوده و يا توسط بافت‌هاى خلف صفاقى کنترل نشده باشند، يا در صورتى‌که اوروگرام قبل از جراحى نشت وسيع ادرار را نشان دهد، ضرورت دارد.
