ای صنم گلزاری چند مرا آزاری

ای صنم گلزاری چند مرا آزاری		من چو کمین فلاحم تو دهیم سالاری
چند مرا بفریبی هر چه کنی می‌زیبی		چند به دل آموزی مغلطه و طراری
آن که از آن طراری باز بر او برشکنی		افتد و سودش نکند در دغلی هشیاری
ساده دلی ساز مرا سوی عدم تاز مرا		تار هم از لطف فنا زین فرح و زین زاری
هر کی بگرید به یقین دیده بود گنج دفین		هر کی بخندد بود او در حجب ستاری
من که ز دور آمده‌ام با شر و شور آمده‌ام		بازبنگشاده‌ام این دان خبر سرباری
بار که بگشاده شود از پی سرمایه بود		مایه نداری تو ولی خایه خود می‌خاری
بس کن و بسیار مگو روی بدو آر بدو		مشتری گفت تو او سیر نه از بسیاری