کانامیسین سولفات - KANAMYCIN SULFATE

	نام فارسى		کاناميسين سولفات
	نام انگليسى		KANAMYCIN SULFATE
	نام تجارى دارو		Anamid. Kantrex. Klebcil
	گروه دارويى		آنتى‌بيوتيک
	گروه شيميايى دارو		آمینوگلیکوزید
	مكانيسم اثر		با اتصال به زیرواحد ریبوزومی در سنتز پروتیئن باکتری ایجاد اختلال می‌کند و با ایجاد اشتباه در ترکیب زنجیر پروتئینی، سبب مرگ باکتری می‌شود.
	موارد مصرف		عفونت سیستمیک شدید در دستگاه عصبی مرکزی، تنفسی، گوارشی، مجرای ادراری استخوان، پوست و بافت‌های نرم که عواملی مانند: E.coli، انتروباکتر، اسینتوباکتر، پروتئوس، کلیسیلا پنومونیه، اس مارسنس، استافیلوکوک ایجاد شده است. همچنین به‌عنوان داروی کمکی در درمان کومای هپاتیک، پریتونیت و قبل از جراحی برای استریل کردن روده به‌کار می‌رود.
	ميزان مصرف		عفونت سیستمیک شدید: بالغین و کودکان: انفوزیون وریدی 15mg/kg در روز در دوزهای منقسم هر 8 تا 12 ساعت؛ 500mg از دارو را در 200ml سالین نرمال یاسرم قندی رقیق کرده و در مدت 30 تا 60 دقیقه تجویز می‌شود و نباید از ۵/۱ گرم در روز تجاوز کند؛ تزریق عضلانی 15mg/kg در روز به‌طور منقسم هر 8 تا 12 ساعت حداکثر تا gr۱/۵ در روز؛ استفاده از محلول شستشو (irrigation) نباید از ۵/۱ gr در روز بیشتر شود. کومای کبدی: بالغین: 12-8 gr خوراکی در روز در دوزهای منقسم. استریل کردن روده قبل از جراحی: بالغین: یک گرم خوراکی هر 1 ساعت، 4 دوز سپس 6 ساعت به‌مدت 36 تا 72 ساعت. موارد منع مصرف: انسداد روده‌اي، بيمارى کليوى شديد، حساسيت مفرط.
	توضيحات دارو		عوارض جانبی: ادراری تناسلی: اولیگوری، هماچوری، آسیب کلیوی، ازوتمی، نارسائی کلیه، سمیت کلیوی. دستگاه عصبی مرکزی: منگی، افسردگی، بی‌حسی، ترمور، تشنج، برش عضلانی، سمیت عصبی. چشم، گوش، حلق و بینی: سمیت گوش، کری، اختلالات بینائی. خونی: آگرانولوسیتوز، ترومبوسيتوپني، لکوپني، ائوزينوفيلي، کم‌خوني. گوارشي: تهوع، استفراغ، بي‌اشتهائي، افزايش AST, ALT, بيلي‌روبين، هپاتومگال، نکروز کبدي، اسپلنومگالي. قلبى عروقي: کاهش فشارخون، ميوکاردي. پوستي: راش، سوزش، کهير، حساسيت به نور، درماتيت. احتياطات: در نوزادان، مياستني‌گراويس، نقايص شنوائي، بيمارى کليوى خفيف، حاملگى (در گروه D قرار دارد)، شيردهى با احتياط مصرف شود. فارماکوکينتيک: جذب گوارشي: ضعيف، به‌راحتى از زخم‌ها، درخت برونکيال و پريتوئن جذب مي‌شود. اوج اثر: ۲ـ۱ ساعت. انتشار: از سد جفت عبور مي‌کند. دفع: کليوى (نيمه عمر ۴ـ۲ ساعت). تداخلات داروئي: مصرف سيس‌پلاتين، وانکومايسين و آمفوتريسين B باعث تشديد عوارض کليوى مي‌شود؛ داروهاى بيهوشى عمومى و بلوک‌کننده‌هاى عصبى عضلانى باعث تشديد ضعف عضلانى مي‌شود؛ کاپرئومايسين فورسمايد باعث تشديد عوارض گوشى مي‌شود. ملاحظات پرستاري: پيگيرى آزمايشگاهي: ـ وزن قبل از درمان: محاسبه داروئى مورد نياز معمولاً براساس وزن ايده‌آل صورت مي‌گيرد ولى مي‌تواند برحسب وزن واقعى مريض نيز محاسبه شود. ـ نسبت I&O، تجزيه ادرار به‌طور روزانه براى پروتئين اوري، سلول، سيلندر؛ تغييرات ناگهانى در برون‌ده ادرارى را گزارش کنيد. ـ علائم حياتى در طول انفوزيون، مراقب هيپوتانسيون و تغيير نبض باشيد. ـ محل تزريق وريدى را هر ۳۰ دقيقه از لحاظ ترومبوفلبيت با علائم درد، قرمزى و تورم چک کنيد و در صورت لزوم، محل تزريق را عوض کنيد و در محل قبلي، کمپرس گرم به‌کار بريد. ـ حداکثر غلظت سرمى که ۶۰ـ۳۰ دقيقه بعد از انفوزيون وريدى يا ۶۰ دقيقه بعد از تزريق عضلانى اندازه‌گيرى مي‌شود؛ سطح خونى بايد ۲ تا ۴ برابر سطح باکتريواستاتيک باشد. ـ اندازه‌گيرى PH ادرار در صورتى که دارو براى عفونت مجارى ادرارى استفاده شده است؛ ادرار بايد به حالت قليائى نگهداشته شود. توصيه‌ها: ـ تزريق وريدى بعد از رقيق کردن ۵۰۰mg در ۱۰۰ml از محلول قندى يا قندى ـ نمکى صورت گيرد و در هر دقيقه ۴ـ۳ ml تجويز شود. ـ تزريق عضلانى در عضلات حجيم و با تغيير محل صورت گيرد. ـ دارو در محيط قليائى فعال‌تر است، از اين‌رو در درمان عفونت مجارى ادرارى بايد ادرار را با بي‌کربنات قليائى کرد. ـ براى حفظ غلظت خوني: فواصل بين دوزها بايد رعايت کرد. روش تهيه / تجويز: ـ براى جلوگيرى از تحريک لوله‌هاى کليوى در صورتي‌که مصرف مايعات ممنوع نباشد روزانه ۲ تا ۳ ليتر مايع مصرف شود. ـ شستشوى IV line با نرمال سالين يا محلول قندى بعد از انفوزيون. ـ مواظبت از بيمار در مواقع حرکت کردن و رعايت اقدامات محافظتى ديگر براى اختلال عمل و ستيبولار (تعادلي). ارزيابى باليني: اثر درماني: برطرف شدن تب، در زخم‌هاى داراى ترشح C&S منفى بعد از درمان. اختلال کليوى با جمع‌آورى ادرار براى آزمايش کليرانس کراتينين، BUN، کراتينين سرم در صورت وجود اختلال کليوى (80ml/min>کليرانس cr) دوز دارو بايد کاهش يابد. بررسى کرى با آزمايشات شنوائى سنجي، شنيدن صداى زنگ و غرش در گوش‌ها، سرگيجه، شنوائى را قبل، بعد و حين درمان بررسى کنيد. دهيدراتاسيون: وزن مخصوص بالاى ادرار، کاهش تورگور پوستي، خشکى مخاطات، ادرار تيره‌رنگ. رشد بيش از حد عفونت: افزايش درجه حرارت، بي‌حالي، قرمزي، درد تورم، خارش پرينه، اسهال، استوماتيت، تغيير در سرفه، خلط. C&S قبل از شروع درمان براى تعيين ارگانيسم مسئول عفونت. اختلال عمل وستيبولي: تهوع، استفراغ، سرگيجه، سردرد، در صورت شديد بودن، مصرف دارو بايد قطع شود. محل تزريق از نظر قرمزي،تورم، آبسه؛ از کمپرس گرم در محل استفاده کنيد. آموزش به بيمار و خانواده: ـ گزارش کردن سردرد، سرگيجه، نشانه‌هاى افزايش رشد عفونت، اختلال کليوي. ـ گزارش کردن کاهش شنوائي، شنيدن صداى زنگ و غرش در گوش‌ها يا احساس پرى در سر. درمان مصرف بيش از حد دارو: همودياليز، کنترل سطح سرمى دارو.