|
| روش ترانسکت خطى و نقطه‌اى
|
|
| در اين روش، از يک متر نوارى به طول ۵۰ تا ۱۰۰ متر و اگر در دسترس نباشد از نخ، طناب، يا سيم استفاده مى‌شود که به تقسيم‌هات معين تقسيم‌بندى شده باشد. در اين روش، تنها گياهانى که با ترانسکت تماس دارند محاسبه مى‌شوند. در اين محاسبه طولى که هر گياه اشغال مى‌کند اندازه‌گيرى و تعداد گياهان هرگونه مشخص مى‌شود؛ طول قسمت‌هاى بدون پوشش نيز به همراه ساير اطلاعات به‌دست آمده در جدول ويژه‌اى ثبت مى‌شود. درصد زمينى که پوشيده از گياه است از فرمول زير به‌دست مى‌آيد:
|
|
| طول ترانسکت/(طول زمين بدون پوشش-طول ترانسکت)) = درصد پوشش گياهى) x 100 |
|
|
| - اندازه‌گيرى مرتع با روش ترانسکت نقطه‌اى
|
| در اين روش، از قابى استفاده مى‌شود که از آن ده ميله عبور مى‌کند (شکل A) هر يک از ميله‌هاى نوک تيز از سوراخ‌هاى بالا و پائين قاب عبور مى‌کند و به سطح مرتع مى‌رسد.
|
|
 | فاصلهٔ سوراخ‌ها از يکديگر پنج سانتى‌متر است. نوک هر ميله پس از عبور از سوراخ‌هاى قاب ممکن است با گياه، خاک لخت، لاش‌برگ و يا سنگ برخورد کند. هر ده ميله از سوراخ‌هاى قاب عبور داده مى‌شوند. نتيجه يادداشت مى‌شود و قاب براى نمونه‌گيرى جديد به محل ديگرى منتقل مى‌شود. درصد ميله‌هائى که نوک آنها با گياه برخورد کرده است درصد پوشش گياهى است.
|
|
|
|
|
| در اين روش، تعدادى نقطه را به گونه‌اى اتفاقى در منطقهٔ موردنظر مشخص مى‌کنند. مى‌توان اين نقاط را در امتداد ترانسکت خطى که در منطقه پياده شده است انتخاب کرد. زمين‌هاى اطراف هر نقطه را با دو خط عمود بر هم که از آن نقطه مى‌گذرد به چهار قسمت يا چهار ربع تقسيم مى‌کنند. در صورتى‌که نقطه روى ترانسکت خطى انتخاب شده باشد کافى است که از آن نقطه يک خط عمود بر جهت ترانسکت رسم شود تا چهار ربع موردنظر به‌دست آيد. سپس در هر ربع، نزديک‌ترين گونهٔ گياهى را به نقطهٔ انتخابى مشخص و فاصلهٔ آن را تا محل تقاطع دو خط اندازه‌گيرى مى‌کنند، آنگاه فاصله‌هاى به‌دست آمده را با هم جمع مى‌کنند و ميانگين آن را به‌دست مى‌آورند. با مجذور کردن اين عدد مساحتى به‌دست مى‌آيد که گياه به‌طور ميانگين مى‌تواند اشغال کند.
|
|
|
| ميانگين فاصلهٔ نقطهٔ اتفاقى تا گياه = (AO+BO+CO+DO) / 4
|
|
|
| (سطحى که يک گياه اشغال مى‌کند = 2(ميانگين فاصلهٔ نقطهٔ اتفاقى تا گياه
|
|
|
| سطحى که يک گياه اشغال مى‌کند / واحد سطح = انبوهى کليهٔ گونه‌ها
|
|
|
|
|
| در اين روش يک نقطهٔ اتفاقى در نظر گرفته مى‌شود، سپس سطح مرتع با يک خط که از اين نقطه مى‌گذرد به دو نيم صفحه تقسيم و در يکى از نيم‌صفحه‌ها نزديک‌ترين گياه به نقطهٔ اتفاقى مشخص مى‌شود. آنگاه نزديک‌ترين گياه را به گياه اول در نيم‌صفحهٔ ديگر يافته فاصلهٔ آنها را از يکديگر محاسبه مى‌کنند. اين فاصله را در ضريب اصلاحى ۸/۰ ضرب کرده عدد به‌دست آمده را مجذور مى‌کند تا مساحتى که يک گياه اشغال مى‌کند به‌دست آيد.
|
|
|
( 0.8 x فاصله دو گياه) / واحد سطح = مجموع انبوهى کليهٔ گياهان |
|
