سبکتری تو از آن دم که می‌رسد ز صبا

سبکتری تو از آن دم که می‌رسد ز صبا		ز دم زدن نشود سیر و مانده کس جانا
ز دم زدن کی شود مانده یا کی سیر شود		تو آن دمی که خدا گفت یحیی الموتی
دهان گور شود باز و لقمه ایش کند		چو بسته گشت دهان تن از دم احیا
دمم فزون ده تا خیک من شود پرباد		که تا شوم ز دم تو سوار بر دریا
مباد روزی کاندر جهان تو درندمی		که یک گیاه نروید ز جمله صحرا
فروکش این دم زیرا تو را دمی دگر است		چو بسکلد ز لب این باد آن بود برجا