در مناطقى از ايالات متحدهٔ که هيستوپلاسموز آندميک است، کوروئيديت هيستوپلاسماى شايع است. در اين بيمارى ممکن است نئوواسکولاريزاسون ساب‌رتينال رخ دهد؛ که به‌نحو مؤثرى با فوتوکوآگولاسيون ليزرى قابل درمان است.
ايدز (سندرم نقص ايمنى اکتسابي)
در بيماران مبتلا به ايدز يووئيت شايع است. يووئيت اکثراً در سگمان خلفى روى مى‌دهد. رتينيت سينومگالوويروس در ۳۰ تا ۴۰% افراد HIV مثبت در مرحله‌اى از بيمارى روى مى‌دهد. واريسلازوستر و هرپس سيمپلکس مى‌توانند رتينيت مشابه ايجاد کنند؛ اما معمولاً به‌وسيلهٔ پيشرفت بسيار سريع متمايز مى‌شوند. ساير يووئيت‌هاى عفونى در کمتر از ۵% افراد HIV مثبت رخ مى‌دهند؛ اما بايد به فکر آنها بود؛ به‌خصوص در حضور سابقهٔ تماس با عامل عفونى خاص، وجود کوروئيديت، وجود رتينيت غيرعادى و يا عدم پاسخ به درمان ضد ويروسي. لنفوم داخل چشمى در کمتر از ۱% افراد HIV مثبت روى مى‌دهد. تشخيص مستلزم بيوپسى ويتره است.
توکسوپلاسموز چشمي
توکسوپلاسموز ناشى از توکسوپلاسما گوندى است. گربه‌سانان ميزبان نهائى انگل هستند. منابع عفونت در انسان عبارتند از: اووسيت‌هاى موجود در خاک يا گرد و غبار، برادى‌زوئيت (اشکال انکيسته انگل) موجود در گوشت يا تاکى‌زوئيت (شکل پروليفراتيو) منتقله از طريق جفت.
- علائم و نشانه‌ها
بيماران توکسوپلاسموز چشمى با سابقهٔ مشاهدهٔ ذرات شناور و تارى ديد به پزشک مراجعه مى‌کنند. در موارد شديد ممکن است درد و فوتوفوبى نيز وجود داشته باشد ضايعات چشمى به‌صورت رتينوکوروئيديت موضعى به رنگ سفيد هستند. اغلب ضايعات فعال در مجاورت اسکارهاى بهبود يافتهٔ شبکيه، ديده مى‌شوند ادم سيستوئيد ماکولا ممکن است رخ دهد. در عفونت‌هاى شدى ايريد و سيکليت رخ مى‌دهد و ممکن است فشار داخل چشم افزايش يابد.
ضايعات کوچک در حاشيهٔ شبکيه که با ويتريت شديد همراه نباشد، درمان نياز ندارد عفونت‌هاى شديد يا خلفى را بايد به مدت ۴ تا ۶ هفته پيريمتامين و ترى‌سولفاپيريميدين (به‌همراه فولينيک اسيد) جهت جلوگيرى از تضعيف مغز استخوان درمان نمود. حين درمان هر هفته بايد شمارش کامل خون انجام شود. روش ديگر درمان مصرف کليندامايسين به‌همراه ترى‌سولفاپيريميدين است. نئوواسکولاريزاسيون ساب رتينال را مى‌توان با فوتوکوآگولاسيون ليزرى درمان نمود.
يووئيت قدامى همراه با توکسوپلاسموز را مى‌توان با استروئيدوسيکلوپلژيک موضعى درمان نمود. تزريق استروئيد به‌دور چشم ممنوع است. استروئيدهاى سيستميک را مى‌توان همراه درمان ضد ميکروبى در مواردى که ديد در خطر است، مصرف نمود. استفاده تنهاى استروئيدهاى سيستميک غيرمجاز مى‌باشد.
توکسوکارياز چشمي
توکسوکارياز ناشى از توکسوکاراکاتى (انگل روده‌اى گربه) يا توکسوکاراکانيس (انگل سگ‌ها) است. کودکان از طريق تماس نزديک با حيوانات خانگى و خوردن ذرات آلوده به تخم انگل مبتلا مى‌شوند. لاروهاى اين انگل از طريق ديوارهٔ روده وارد گردش سيستميک شده، نهايتاً به چشم مى‌رسند.
- علائم و نشانه‌ها
معمولاً يک‌طرفه است. لاروها در شبکيه جاى مى‌گيرند و با مرگ آنها واکنش التهابى شديد رخ مى‌دهد. کودکان به‌علت قرمزى چشم، تارى ديد و لکوکورى به پزشک برده مى‌شوند. سه شکل تظاهر بيماري، گرانولوم خلفى (نزديک سر عصب اپتيک)، گرانولوم محيطى (در پارس پلانا) و اندوفتالميت مزمن است.
يافته‌هاى آزمايشگاهي
علائم بالينى شاخص بيمارى به همراه تست مثبت ELISA، تشخيصى مى‌باشد. منفى بودن ELISA عفونت چشمى را رد نمى‌کند. تيتر مثبت آنتى‌بادى در مايعات چشمى بيماران مشکوک به ترکسوکارياز چشمي، در حالى‌که ELISA منفى بوده، مشاهده شده است.
- درمان
در موارد التهاب شديد چشمى تجويز سيستميک و يا تزريق موضعى کورتيکواستروئيد به دور چشم لازم است. در موارد کدورت شديد زجاجيه يا تراکشن پره‌رتينال، ممکن است ويترکتومى لازم شود. در عفونت محدود چشمي، درمان سيستميک ضد کرم چشم لازم نيست، زيرا با کشتن سريع انگل‌هاى داخل چشمى التهاب تشديد مى‌شود.
