آن دم که دل کند سوی دلبر اشارتی

آن دم که دل کند سوی دلبر اشارتی		زان سر رسد به بی‌سر و باسر اشارتی
زان رنگ اشارتی که به روز الست بود		کمد به جان ممن و کافر اشارتی
زیرا که قهر و لطف کز آن بحر دررسید		بر سنگ اشارتی است و به گوهر اشارتی
بر سنگ اشارتی است که بر حال خویش باش		بر گوهر است هر دم دیگر اشارتی
بر سنگ کرده نقشی و آن نقش بند او است		هر لحظه سوی نقش ز آزر اشارتی
چون در گهر رسید اشارت گداخت او		احسنت آفرین چه منور اشارتی
بعد از گداز کرد گهر صد هزار جوش		چون می‌رسید از تف آذر اشارتی
جوشید و بحر گشت و جهان در جهان گرفت		چون آمدش ز ایزد اکبر اشارتی
ما را اشارتی است ز تبریز و شمس دین		چون تشنه را ز چشمه کوثر اشارتی