نیست عجب صف زده پیش سلیمان پری

نیست عجب صف زده پیش سلیمان پری		صف سلیمان نگر پیش رخ آن پری
آن پریی کز رخش گشت بشر چون ملک		یافت فراغت ز رنج وز غم درمان پری
تربیت آن پری چشم بشر باز کرد		یافته دیو و ملک گوهر جان زان پری
ما و منی پاک رفت ماء منی خشک شد		گشت پری آدمی هم شد انسان پری
دیده جان شمس دین مفخر تبریز و جان		شاد ز عشق رخش شادتر از جان پری