تب بعد از عمل جراحی

در تقريباً %۴۰ بيمارانى که جراحى ماژور مى‌شوند، تب ايجاد مى‌گردد و در اغلب آنها بدون درمان خاصى برطرف مى‌شود. در هرحال تب بعد از اغلب آنها بدون درمان خاصى برطرف مى‌شود. در هرحال تب بعد از عمل مى‌تواند نشان‌دهندهٔ عفونت جدى باشد، بنابراين مهم است که بيمار از نظر بالينى بررسى شود. عواملى که معمولاً با منشاء عفونى تب بعد از جراحى ارتباط دارند عبارتند از: تروماى قبل از عمل، کلاس ASA بالاتر از ۲، شروع تب بعد از دومين روز پس از جراحي، افزايش اوليهٔ دما بالاتر از ۶ْ/۳۸ سانتى‌گراد (۵ْ/۱۰۱ فارنهايت)، شمارش WBC بالاتر از ۱۰۰۰۰μLبعد از عمل، و سطح سرمى نيتروژن اوره بيش از ۱۵mg/dl، اگر از موارد ذکر شده، ۳ مورد يا بيشتر وجود داشته باشند، احتمال وجود عفونت باکتريائى تقريباً %۱۰۰ مى‌باشد.

علت تبى که ظرف ۴۸ ساعت اول پس از جراحى بروز مى‌نمايد، معمولاً آتلکتازى مى‌باشد. در صورت اتساع مجدد ريه‌ها، دماى بدن به ميزان طبيعى برمى‌گردد. از آنجائى که معمولاً با آزمايش و بررسى‌هاى راديولوژيک تشخيص مقدور نمى‌باشد، بررسى وسيع بيمارى که بعد از جراحى دچار تب زودرس شده است و از جهات ديگر مشکلى ندارد، لازم نيست.

اگر تب پس از گذشت ۲ روز بعد از جراحى ايجاد شود، احتمال آتلکتازى کم است. تشخيص‌هاى افتراقى تب در اين دوره عبارتند از فلبيت مربوط به کاتتر، پنومونى و عفونت مجارى ادار.

اگر بيماران دچار عفونت نباشند، تب پس از روز پنجم بعد از عمل نادر است و در صورت وجود نشانگر عفونت زخم يا با شيوع کمتر بازشدن آناستوموز و آبسه داخل شکمى مى‌باشد. در بيمارانى که با گذشت ۵ روز از جراحى تب بالاى ۳۹ْ سانتى‌گراد (۲ْ/۱۰۲ فارنهايت) داشته، زخم آنها اثرى از عفونت نشان نمى‌دهد، توصيه مى‌شود يک بررسى تشخيصى با توجه به احتمال آبسه داخل شکمى انجام شود. در چنين مواردى انجام CTاسکن انتخابى است و قبل از وقوع نارسائى آشکار اعضاء، به تشخيص کمک مى‌کند.

در بيمارانى که دوران نقاهت را به‌طور طبيعى طى کرده‌اند، بعد از هفتهٔ اول پس از جراحي، تب نادر است و در صورت وجود تب بايد به مواردى از قبيل آلرژى نسبت به داروها، تب مربوط به ترانسفوزيون، ترومبوز عفونى وريد لگني، و آبسه‌هاى داخل شکمى مشکوک شد.