از سال ۱۹۰۱ تا سال ۱۹۴۵ میلادی(۹)

۱۹۱۸ م. نخستين پست هوائى

با پيشرفت در خدمات پستى توسعه گسترده‌اى در وضعيت پستى ايالات‌متحده آمريکا و دست‌يابى به آنها پديد آمد. در سال ۱۹۱۱ پست بانک‌ها ايجاد شدند و در سال ۱۹۱۳ انتقال بسته‌هاى پستى شروع شد. نخستين پرواز پست‌هوائى با هواپيماى يک موتوره از سال ۱۹۱۸ بين نيويورک و واشگنتن انجام گرفت. قدم‌هاى بعدى براى هرچه سريع‌تر رساندن محموله‌هاى پستى به مقصدهاى ديگر هوائى برداشته شد. خط راه‌آهن در نظام‌هاى پستى غربى انقلابى پديد آورد. در ايالات‌متحده آمريکا دفاتر پستى خط آهن، منظم کردن محموله‌هاى پستى را مقدور ساخت. با استفاده از ماشين مخصوص پست، علامت‌هاى پستى بر روى آنها نقش بست. استفاده از تمبر منسوخ شد. کمبرندهاى انتقال و لوله‌هاى هوائى جهت بسته‌هاى پستى در اداره پست و شهرها و رساندن آنها از طريق هوا، جهت منسوخ کردن تمامى آنچه تا جنگ اول استفاده مى‌شد به‌کار گرفته شد.

اولين پست هوائى تجارتى در سال ۱۹۲۶ در ايالات‌متحده آمريکا ايجاد شد و پيشرفت‌هاى تکنولوژى پس از جنگ جهانى دوم و مکانيزه خدمات انتقال خدمات و مواد پستى امکان‌پذير گشت.

۱۹۱۹ م. دايرةالمعارف بزرگ ژاپن

دايرةالمعارف بزرگ ژاپن در سال ۱۹۱۹ در ده جلد منتشر شد. اين دايرةالمعارف به روش دايرةالمعارف جديد نگاشته شده بود و در آن موضوعات به روش علمى بررسى شده بودند.

۱۹۲۰ م. تجديدنظر دايرةالمعارف آمريکانا

ناشر آمريکانا در سال‌هاى ۱۹۱۸ تا ۱۹۲۰ بار ديگر دايرةالمعارف آمريکانا را مورد تجديدنظر قرار داد و در ۳۰ جلد منتشر کرد. از آن تاريخ ويرايش و تجديدنظر مدام آن را در پيش گرفت. دايرةالمعارف آمريکانا بيشتر به تاريخ و جغرافياى آمريکا و زندگى‌نامه آمريکائيان تأکيد دارد. از اين رو اين دايرةالمعارف بهترين مرجع براى مطالب و موضوع‌ها و شخصيت‌هاى آمريکائى است. بين ۳۷ تا ۳۹ درصد مقالات در زمره زندگى‌نامه‌ها به حساب مى‌آيند. مقالات دايرةالمعارف آمريکانا کوتاه است و استفاده از نمايه آن بسيار آسان است.

۱۹۲۰ م. تأسيس ايستگاه راديو در شوروى

در شوروى قبل از سال ۱۹۲۸ راديو تأسيس شده بود و از اين سال به بعد وظيفه اين راديو به وزارت پست و تلگراف واگذار شد. شبکه فرستنده‌ها در سال ۱۹۴۰ به ۹۰ فرستنده رسيد. در جمهورى‌هاى شوروى برنامه‌ها به زبان محلى و روسى پخش مى‌شدند. از سال ۱۹۲۹ بخشى در راديو مسکو به‌وجود آمد که برنامه‌هائى براى کشورهاى خارجى پخش مى‌کرد. در نخستين ماه‌هاى پس از مرگ ماکسيم گورکى در ژوئن ۱۹۳۸ که به اين نويسنده اختصاص داشت. برنامه‌هاى ادبي، بخصوص آثارى ساده و همگانى شده گورکى که بيانگر گرايش‌هاى سوسياليستى بود از راديو شوروى پخش مى‌شد.

۱۹۲۰ م. لامپ فتوسل

لامپ فتوسل (Photocell) داراى عملکرد رانده شدن الکترون‌ها از اتم توسط فوتون‌ها نور است. ولى اين تئورى قبل از اينکه پلانک و اينشتاين زمينه نظرى آن را به‌وجود آورند شناخته شده بود.

نخستين بار هرتز در سال ۱۸۸۷ کشف کرد که براثر تابش نور، الکترون‌ها از فلزات قليائى با بار منفى مانند سديم و پتاسيم گسيليده مى‌شوند. برپايه اين کشف لامپ فتوسل در ۱۹۰۵ توسط آلستر و گاتبل در آلمان ساخته شد، ولى اين سلول‌هاى نورابرق اوليه از نظر حساسيت، و از حيث عمل نامطمئن بودند، و تا حدود سال ۱۹۴۰ به‌صورت آزمايشگاهى باقى ماندند. پژوهش‌هاى صنعتى درباره تلويزيون و پيدايش فيلم‌هاى ناطق در سال‌هاى ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۰ منجر به اصلاحات بزرگى در وسايل نورابرقى شد، . آنها را مانند لامپ پرتوکاتودى به يکى از وسايل مورد استفاده روزانه و نيز به وسايل علمى بسيار مؤثر تبديل کرد.

۱۹۲۰ م. تأسيس ايستگاه راديو در انگلستان

در انگلستان شرکت مارکنى از سال ۱۹۲۰ تجربه‌هاى خود را در چلمسفورد (Chelmsford) انجام و از ۲۳ فوريه تا ۵ مارس ۱۹۲۰ نخستين برنامه خود را آغاز کرد. نوامبر ۱۹۲۰ وزارت پست از پخش برنامه‌ها جلوگيرى نمود. سپس با توافق‌هائى از سال ۱۹۲۲ پخش صداى راديو از شهر ريتل (Writll) آغاز شد. وزير پست وقت براى رشد بى‌رويه ايستگاه‌هاى راديوئى شرکت‌هاى مختلفى را در هم ادغام نمود. به اين ترتيب کمپانى پخش راديوئى بريتانيا به‌نام British Broadcasting Company (B.B.C) ايجاد شد. ۶۰ درصد سرمايه اين شرکت به شرکت‌هاى بزرگ توليد لوازم التکريک تعلق دارد. مثل شرکت مارکني، تامپسون، هوستون، جنرال الکتريک، مترو پوليتن وستينگ‌هاوس، وسترن الکتريک، شرکت راديو کاميونيکيشن. تعداد گيرنده‌هاى راديو در سال ۱۹۲۴، ۳۳۰ هزار و در سال ۱۹۲۹ به ۳ ميليون دستگاه رسيد. از سال ۱۹۲۳ مطبوعات موفق شدند که محدوديت‌هاى خبرى به راديو تحميل کنند.

۱۹۲۰ م. نخستين مجله بانوان در ايران

مجله اعم نسوان براى اولين بار در سال ۱۳۳۸هـ.ق، برابر با ۱۲۹۹ شمسى منتشر شد. اين مجله مخصوص بانوان بود و بيشتر مقالات آن مربوط به زنان و توسط فارغ‌التحصيلان مدرسه زنان آمريکائى در تهران تهيه مى‌شد. آخرين شماره اين مجله آبان ماه ۱۳۱۱ شمسى انتشار يافت و پس از دوازده سال متوقف شد.

۱۹۲۰ م. گرامافون‌هاى برقى - نسل سوم

پس از اختراع لامپ‌هاى گرمايونى (Vacuum Tube) و تکنيک‌هاى الکترونيک، ساخت آمپلى‌فاير يا دستگاه تقويت صوت نيز به انجام رسيد. اين تحولى بود ناگهانى که تغيير اساسى در ساخت گرامافون‌ها ايجاد کرد. اولين شرکت‌هاى تجارى نظير (H. C. Harrison، J.P.Maxfiels) از آزمايشگاه تحقيقاتى بِل توانستند گرامافون‌هاى کوکى را به برقى تبديل نمايند. اين گرامافون داراى يک موتور برقى جهت ديسک گردان و يک دگمه براى تنظيم سرعت دقيق ۷۸ دور و داراى يک دسته و يک پيکاپ کارتريج بود.

پيکاپ از يک سيم‌پيچ آهن‌ربائى الکتريکى ساخته شده و امواج صوتى ميکانيکى را که به شکل رمز شيارهاى (V - وي) مانند صفحه گرامافون درآمده به امواج الکتريکى تبديل مى‌کند. ارتعاشات الکتريکى به دستگاه آمپلى‌فاير داده شده و پس از تقويت از بلندگوها پخش مى‌گردد. حسن اين دستگاه آن بود که توانستند با آمپلى‌فايرهاى قوى‌تر موسيقى را در فضاهاى بزرگترى پخش نمايند.