ای صوفی سرگردان، در بند نکونامی

ای صوفی سرگردان، در بند نکونامی		تا درد نیاشامی، زین درد نیارامی
ملک صمدیت را، چه سود و زیان دارد		گر حافظ قرآنی، یا عابد اصنامی
زهدت به چه کار آید، گر رانده‌ی درگاهی؟		کفرت چه زیان دارد، گر نیک سرانجامی
بیچاره‌ی توفیقند، هم صالح و هم طالح		درمانده‌ی تقدیرند، هم عارف و هم عاملی
جهدت نکند آزاد، ای صید که در بندی		سودت نکند پرواز، ای مرغ که در دامی
جامی چه بقا دارد، در رهگذر سنگی؟		دور فلک آن سنگست، ای خواجه تو آن جامی
این ملک خلل گیرد، گر خود ملک رومی		وین روز به شام آید، گر پادشه شامی
کام همه دنیا را، بر هیچ منه سعدی		چون با دگری باید، پرداخت به ناکامی
گر عاقل و هشیاری، وز دل خبری داری		تا آدمیت خوانند، ورنه کم از انعامی