۱۹۷۷ م. کابل تلفن فیبر نوری زیر دریا

۱۹۷۶ م. سيستم ارتباطات ماهواره‌اى دريائى 'اينمارست'

قبل از آنکه ماهواره‌هاى مخابراتى در خدمت ارتباطات دريائى درآيد ناوگان‌هاى دريائى براى برقرارى ارتباطات با مراکز گوناگون دچار محدوديت‌هاى فراوان بودند. به ‌خاطر پيشرفت‌هاى سريع تکنولوژى دريانوردى و اکتشافات زيردريائى و غيره ضرورت استفاده از ماهواره‌ها براى درياها و اقيانوس‌ها از همان اوايل احساس شد. ارتباطات راديو بى‌سيم کشتى‌هاى غيرنظامى با سواحل، فقط زمانى امکان‌پذير بود که کشتى در فاصله‌اى تا حداکثر يکصد کيلومتر از خشکى قرار داشت. چنانچه اين فاصله زيادتر مى‌شد، ارتباط با خشکى فقط از طريق تله‌تايپ و تلگراف ممکن بود. ارسال علائم وضع اضطرارى نيز صرفاً از طريق الفباء مورس صورت مى‌گرفت و همه اين در شرايطى عملى بود که اوضاع جوى کاملاً مطلوب باشد زيرا در غير اين صورت ارسال کوچک‌ترين پيامى امکان‌پذير نبود. ارتباطات بى‌سيم راديوئى که حدود ۸۰ سال قبل توسط مارکونى معرفى و به‌کار گرفته شد براى کشتى‌رانى و به‌طور کلى براى دريانوردى استفاده‌هاى زيادى همراه داشت. با استفاده از اين سيستم هزاران نفر انسان و کشتى‌ها و وسايل دريائى متعددى نجات پيدا کردند. در سال ۱۸۹۸ ملکه ويکتوريا براى تبادل اطلاعات بيش از ۱۵۰ پيام و وليعهد انگليس بين جزيره وايت و کشتى شاهى آزبرن استفاده کرد. در سال ۱۸۹۹ پيام‌ها در عرض کانال مانش از چلمسفرد تا بولاين به فاصله ۱۳۶ کيلومتر فرستاده شدند.

غرق شدن کشتى تايتانيک در سال ۱۹۱۲ به نحو بسيار مؤثرى اهميت بى‌سيم را در حفظ جان مردم در دريا آشکار ساخت. اگرچه ۷۰۰ نفر بازماندگان اين کشتى زندگى خود را مديون جواب کشتى کارپاتيا به سيگنال استمداد (SOS) از کشتى تايتانيک بودند، اما يک کشتى ديگر که در زمان فاجعه به آن بسيار نزديک‌تر بود به علت مجهز نبودن به بى‌سيم از کنار آن رد شد. پس از اين فاجعه، قانونى در انگلستان و آمريکا و ساير کشورهاى دريائى از تصويب گذشت و کشتى‌ها را مجبور به داشتن دستگاه بى‌سيم نمود.

در اثر افزايش فعاليت‌هاى دريائي، کشتى‌راني، تحقيقات زيردريائى و به دنبال گسترش ترافيک دريائى و هوائي، ايجاد تأسيسات دريائى و غيره ضرورت ايجاد سازمان ارتباطات ماهواره‌اى احساس گرديد. سرويس ارتباطات ماهواره‌اى تجارى از طريق دريا نخستين با در سال ۱۹۷۶ در کشور آمريکا توسط سيستم مرى‌ست (Marista) توسعه يافت. فعاليت‌هاى ارتباطات ماهواره‌اى از طريق دريا به همين ترتيب ادامه داشت تا اينکه در اوايل سال ۱۹۸۲ سازمان بين‌المللى ماهواره‌اى دريائى به‌نام اينمارست عمليات خود را با ۳۶ کشور عضو شروع کرد. در حال حاضر دولت ايران نيز يکى از اعضاء آن مى‌باشد. اداره مرکزى اين سازمان در لندن قرار دارد. تمام ارتباطات دريائى در مدتى خيلى کوتاه از خشکى با تمام کشتى‌ها، تانکرهاى نفت‌کش، باري، قايق‌هاى ماهى‌گيرى و غيره ارتباط تلفن، تلکس، فاکس مايل، ارسال اطلاعات با سرعت بالا و پائين از طريق اين سيستم برقرار مى‌گردد. در آگوست سال ۱۹۷۶ دو ايستگاه زمينى ساحلى در کشور آمريکا شروع به کار کرده بود و کشور ژاپن نيز عملاً از نوامبر سال ۱۹۷۸ در سطح جهانى فعاليت ارتباطات دريائى خود را از طريق ماهواره‌ها شروع کرد. در آن زمان کشورهاى ديگر به اهميت اين نوع سرويس انتقال اطلاعات پى بردند. در حال حاضر سيستم اينمارست داراى سه ماهواره مخابراتى در مدار سنکرون در سه ناحيه اقيانوس اطلس، اقيانوس هند، اقيانوس آرام مى‌باشد. ويژگى‌هاى اين سيستم عبارت است از، قطر ماهواره با ۱۶/۲ متر، وزن آن در مدار سنکرون ۲/۳۲۶ کيلوگرم، اين ماهواره با موشک دلتا در آمريکا به فضا پرتاب مى‌شوند و داراى عمر ۵ ساله مى‌باشند.

ماهواره (ESZ - 8000) نخستين ماهواره ارتباط‌دهنده کشتى‌ها از نوع SS - Kegstoner است که در سال ۱۹۸۲ مورد بهره‌بردارى قرار گرفت. خدمات فضائى و ماهواره اينمارست عمدتاً به سرويس‌هاى عمومى بين‌المللى پيرامون ارتباطات دريائى و دريانوردى مربوط مى‌شود و در زمينه رفع خطر از کشتى‌ها در مواقعى اضطرارى و به‌ويژه سانحه و تأمين امينت دريائى و سرويس‌هاى تعيين راديوئى کاربردهاى ويژه‌اى دارد. هر ايستگاه زمينى در رابطه با کشتى يا عمليات دريائى در صورت امکان تصويب اينمارست مى‌تواند از امکانات فضائى آن استفاده کند. تا پايان ۱۹۸۱، يک‌صد فروند کشتى به ترمينال‌هاى دريافت علائم نائل آمدند. پيش‌بينى شده بود. تا سال ۱۹۸۵ تا ۲۳۰۰ فروند افزايش يابد. براساس آمار منتشره در اواسط سال ۱۹۸۲ ۳۶ کشور دريائي، عضو اين سازمان شدند. تمام ارتباطات اطلاعاتى و مخابراتى را مى‌توان از طريق ماهواره اينمارست انجام داد. در مواقع اضطرارى و خطرات دريائى و سوانح هوائى برفراز درياها و اقيانوس بهترين و آسان‌ترين راه براى ارتباطات هيچ‌گونه تخصص ويژه‌اى لازم نيست. تلفن با شماره‌گيرى دو صفر و کُد محل مربوطه و شماره تلفن طرف مقابل مى‌توان به هر نقطه‌اى از دنيا تماس برقرار نمود. تمام عمليات به‌طور خودکار انجام مى‌گيرد.

۱۹۷۶ م. تأسيس ايستگاه تلويزيون رنگى در ايران

ايستگاه تلويزيون رنگى در ايران در روز جشن مهرگان ۱۶ مهرماه ۱۳۵۵ برابر با ۱۹۷۶ ميلادى تأسيس شد.

۱۹۷۶ م. کابل تلفن زير دريا

کابل بين (جزيره گرين هيل، آمريکا - فرانسه) به طول ۲۸۹/۶ کيلومتر با ظرفيت ۱۲۰۰۰KHZ در سال ۱۹۷۶ در قعر اقيانوس اطلس شمالى قرار داده شد.

۱۹۷۷ م. کابل تلفن فيبر نورى زير دريا

اولين کابل استاندارد تلفن فيبر نوري، زير دريا در سال ۱۹۷۷ بين شيکاگو و سانتامونيکا کاليفرنيا در اقيانوس کبير شمالى قرار گرفت. اين خط توان انجام ۸۰۰۰ مکالمه هم‌زمان را دارا بود. اين خط از رشته‌هاى فيبر نورى از جنس کريستال ساخته شده و با پالس‌هاى نور ليزر کار مى‌کند.