«یوتانازی»، تجربه‌ای از عشق، خیانت و مرگ خودخواسته

سالن تاریک بود اما نور شمع‌ها مانند نفس‌های پراکنده‌ای از سقف آویزان، فضایی رمانتیک و در عین حال دارک را ساخته بودند. بازیگران با لباس‌های سیاه، گویی زخمی و آسیب‌پذیر گام برداشتند و دیالوگ‌ها، کوتاه اما پرمعنا لحظه‌های درونی‌شان را به صحنه آورد. جملاتی که گاه نجوا می‌شد و گاه فریاد، از خیانت، انتقام و میل به بخشش خبر می‌داد؛ اما همه در چارچوبی از عشق و دوست داشتن شکل گرفته بود.